Tarix” kafedrasi “tarbiya” fanidan

Individuallik (lot. individuum — boʻlinmas) — muayyan narsa va hodi-sa, shaxs va jonivorning oʻzigagina xos, betakror, xususiy belgilar. Belgi sifatlarining oʻziga xosligi bilan I. umumiylikka (individ esa umumga) qaramaqarshi qoʻyiladi. Dastlab, I. antik davrda atokli yunon faylasuflari Levkipp va Demokrit tomonidan muayyan shakl va mazmunga, yaʼni oʻziga xos belgilarga ega boʻlgan narsa va hodisalarga, jumladan, atom yoki individ (yaʼni, boʻlinmas) kabilarga xos xususiyatlarni aniqlash jarayonida maʼlum boʻlgan. Qad. Rim faylasufi Seneka I. tushunchasini yanada takomillashtiradi. I. oʻziga xos xususiyatlarni va mazmunini yoʻqotmay turib, boshqa boʻlaklarga boʻlinmaydigan aniq bir narsa (mavjudot) ekanligini eʼtirof etgan. Oʻrta asrlar falsafasida I. inson shaxsi tushunchasini ifodalagan. 17- a. da I. bilan bogʻliq fikrmulohazalar nemis faylasufi Leybnits taʼlimotida atroflicha rivojlantiriladi. I. nemis adibi I. V. Gyote ijodida ham oʻz ifodasini topdi. I. romantizm dunyoqarashi uchun ham xos xususiyatdir. Individualizm, sub'ektning o'ziga xos mezonlari asosida, uning shaxsidan tashqarida bo'lgan ijtimoiy belgilanishlardan to'liq mustaqillik bilan fikrlash va harakat qilish tendentsiyasi sifatida ta'riflanishi mumkin.
Shu ma'noda individualizm, qandaydir tarzda unga bosim o'tkazishi mumkin bo'lgan ijtimoiy kontekst bilan bog'liq holda, shaxsning, ya'ni singular shaxsning axloqiy qadr-qimmatini himoya qiladi. Xuddi shunday, individualizm ham kollektivizmga qarshi bo'lib, unda kollektiv yoki jamoaning fikri uni tashkil etuvchi shaxslar taqdirini belgilash mezoniga aylanadi.
Biroq, tarixiy kontekstga qarab, individualizm turli xil ma'nolarga ega bo'lishi mumkin. Ayniqsa, 20-asrning ikkinchi yarmidan to hozirgi kungacha iste'molchilik g'alabasi bilan individualizm jamiyat va uning qadriyatlaridan o'zini ajratib olish tendentsiyasi, shuningdek nafaqat manfaatlar asosida, balki fikrlash va harakat qilish tendentsiyasi sifatida talqin etiladi. shaxsiy zavq va o'z-o'zidan qoniqish.
Shunday bo'ladiki, hayotda hamma narsa "kerak bo'lgandek" ketadi, lekin ijtimoiy doira asta -sekin nolga qisqaradi. Siz o'zingizni maftunkor ziyolidek his qilasiz va eski do'stlar sizni umumiy ziyofatlarga taklif qilmaydi, sizni bayram bilan tabriklamaydi, ta'til rejalarini yashiradi. Buning bir qancha sabablari bo'lishi mumkin. Eng kam zavqlanadigan, lekin aniq ko'rinadigan narsalardan biri-bu sizning shaxsiy manfaatingiz. Egotsentrizm - bu o'z his -tuyg'ulariga, xohish -istaklariga, qiziqishlariga, maqsadlariga yo'naltirilgan, boshqalarning chegaralarini to'liq hurmat qilmaslik va o'zini boshqasining o'rniga qo'yolmaslik bilan yashaydigan odamning hayot falsafasi. Ego-sentrizm so'zining o'zi (lotincha "Ego"-"men va markaz") tushunchaning mohiyatini ochib beradi. Bu sizning tajribangizga kuchli asos bo'lib, bu haqiqat bilan bo'shliqni oshiradi. Bu butun dunyo uning atrofida aylanadi va uning "men" har doim bu dunyoning markazida paydo bo'ladi, degan xayoldan kelib chiqqan odamning o'ziga xos tasavvuridir.