Ta'lim to‘g‘risida gi yangi qonun va inklyuziya: qanday bo‘lishi kerak?

asosiy to‘siq jismoniy yoki moddiy omillar emas, balki insoniy munosobatining ko‘rinishidir, ko‘pincha maktab rahbarlari, o‘qituvchilar va nogironligi bo‘lmagan bolalarning ota-onalari ularning farzandlari maktabda nogironligi bo‘lgan bolalar bilan birgalikda o‘qishlarini istashmaydi.

“Uyda ta’lim olayotgan nogironligi bor bolalarga hatto davlat namunasidagi attestat berilmaydi. Ko‘pgina oddiy maktablarda o‘qitiladigan fanlarni ularning attestatlarida topish mushkul. Ularga faqatgina uyda ta’lim olganliklari to‘g‘risida ma’lumotnoma beriladi xolos. Bu bolalar haq-huquqlarining buzilishidir — bu kabi ma’lumotnoma bilan ular na oliy ta’lim muassasalariga kira oladilar, na munosib ishga joylasha oladilar. Ularning hayotlariga tamg‘a bosiladi”, — deydi Oybek Isoqov.

Galina Namning ta’kidlashicha, “inklyuziv ta’limni moliyalashtirish muammo tug‘dirmasligi lozim. Muammo ustuvor ta’lim yo‘nalishlarini tanlashda, chunki nogironligi bor bolalar ta’lim olishi uchun (faqatgina ta’limga, nafaqadan tashqari) bir yilda 199 mlrd so‘m ajratiladi (2016 yil ma’lumotlariga ko‘ra). Bu yetarlicha katta mablag‘, biroq uning asosiy qismi maxsus ta’limni qo‘llab-quvvatlashga yo‘naltiriladi. Bolalarni institutsionalizatsiya qilish jarayoni shu tariqa davom etadi. Moliyaviy manbalarni inklyuziv ta’limni rivojlantirishga yo‘naltirish zarur”.