Тафсир илмига кириш. Махсудов Д. Р. Ўзбекистон Республикаси Олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги. Т

ГЛОССАРИЙ 
 
Омин نيمآ – дуоимни ижобат этгин маъносида. 
Амр رمأ – махсус сўз билан ўзини юқори тутиб, бирор ишни талаб қилиш. 
Ал-амр би-л-маъруф فورعملاب رملأا – шариат ва ақл яхши деб қабул қилган 
ишларга чорлаш. 
Ансор راصنأ – ёрдамчилар; мадина мусулмон аҳолиси шундай аталган. 
Арафот تافرع – Макка шаҳри яқинидаги тоғнинг номи (таниш 
маъносида); Иброҳим пайғамбар уни кўрганида, ўзига сифатлаб берилган жой 
эканини билган ва шу сабаб у шундай номланган. 
Асбот تابصأ – Яъқуб пайғамбарнинг авлодлари. 
Амр ва наҳйи – буюриш ва қайтариш. Қуръони каримдаги бирор ишни 
қилишга буюрилган (амр) ёхуд ундан қайтарилган (наҳй) оятлар.  
Ақида (араб “ақд” – бир нарсани иккинчисига маҳкам боғлаш; кўпликда 
- ақоид) – балоғатга етган киши эътиқод қилиши, иймон келтириши, ислом 
динининг заруратлари шаклида тасдиқ қилиши, қалбига маҳкам боғлаб олиб 
ундан ажралиши мумкин бўлмаган шаръий эътиқодий ҳукмлар. Ислом 
ақидаларининг асоси Қуръонда берилган, ҳадислардаги кўрсатмалар негизида 
ишлаб чиқилиб, тартибга солингандир.
Аҳд دهع – мисоқ, яъни ваъдалашув. Аҳд уч хил бўлади: биринчиси, 
Аллоҳнинг барча одамлардан ўзининг Парвардигор экани ҳақида олган 
ваъдаси; иккинчи, пайғамбарлардан пайғамбарликни етказишга олган 
ваъдаси; учинчи, уламолардан олган аҳддир. 
Аҳли китоблар – мусулмонлардан олдин илоҳий китобга эга бўлган 
умматлар. Улар ўзларига юборилган муқаддас китоблар (Таврот, Забур, 
Инжил) матнини бузганлар; Муҳаммад сав ва у зотнинг охирги пайғамбар 
эканликлари тўғрисидаги гапларни чиқариб ташлаганлар. Ҳозирги кунда 
Забурга эътиқод ва амал қилувчилар йўқ бўлганидан аҳли китоб деганда 
христиан ва яҳудийлар тушунилади. 
Бадр ردب – Макка ва Мадина оралиғидаги жойнинг номи. 
Бадиъ عيدب – олдин бўлмаган ишнинг ихтирочиси. Аллоҳнинг 
сифатларидан бири.