T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
k
o‘rinmasdi.  Ommaning  katta  qismi  voqeiy  romanlarni,  detektivni  sevadi. 
Sentimental,  syurrealist  va  modern  asarlarni  esa  olifta  yoshlar  yaxshi 
k
o‘rishadi. 
Men  ham 
o‘shalar  safida  edim.  Zalьtsburg  universitetida  o‘qishni 
istashimni  aytgandim,  ota-onam  bajonidil  q
o‘llab-quvvatlashdi.  Falsafa 
y
o‘nalishida o‘qiy boshladim. 
Bakalavr  darajasini  oldim,  keyin  magistr  diplomiga  ega  chiqish  istagi 
paydo b
o‘ldi. Tahsilni davom ettirdim. 
Yoshim 
o‘ttizga kirganida onam: «Yigiting bormi?» – deb so‘radi. Men 
hayron b
o‘lib, «Yo‘q», – dedim. 
O‘shanda onam turmush qurishimni istayotganini ilk daʼfa sezdim. 
Magistrlik ishim yunon miflari va falsafa mavzusida b
o‘ldi. Mif, din va 
falsafa  orasidagi  bo
g‘lanishni  tadqiq  etdim.  Inson  ongidagi  erk,  ruhning 
anglamsizligi, bunda mifning yagona yechimligini tushuntirishga intildim.  
Endi olim sifatida talaba
larga maʼruza o‘qishim uchun doktor darajasi 
zarur  edi.  Negadir,  buni  istamadim.  T
o‘satdan  universitet  hayotidan 
chiqishni  istab  qoldim.  Qiziqarli,  Yer  yuzining  hamma  burchaklariga 
eltadigan, turfa el va elatlar hayotini tanishtiradigan kasb izlay boshladim. 
Bu  istagim 
o‘zimga  maʼlum  edi,  xolos.  Zerikishimni  bartaraf  etish 
uchun yigitlar bilan tanishdim, k
o‘pincha sigaret chekdim, vino, viski ichdim, 
klublarda k
o‘ngil yozdim. 
Biroq turmush qurish rejamda y
o‘q edi.  
Bu  vaqt  orasida  bir  tanishim  ilmiy  fil
ьmlar  suratga  oladigan 
kompaniyada  b
o‘sh  ish  o‘rni  borligini  aytdi.  Stsenariynavis  kerak  ekan. 
Rezyume  topshirdim.  Suhbatga  chaqirishdi.  Ishga  kirdim.  Ishxonam 
uyimdan uzoqda 
– Germaniyada edi. Ota –onam bilan xayrlashib, Berlinga 
y
o‘l oldim. 
Bu  yoshimda  ham  men  qay
g‘usiz  edim.  Hayotda  meni  Xudo  haqida 
o‘ylashga majburlaydigan bir voqeaga duch kelmagan edim. 

---