T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
–  Nima  o‘g‘irlading,  it!  Kazzob!  –  hayqirib  yubordim.  Shunday 
hayqirdimki,  ovozimda  qahrimning  hamma  alangasi  bor  edi.  Odamlar 
ch
o‘chib ketganini yaqqol sezdim. 
– Qo‘y... Qo‘y oldim, begim... 
– Chap qo‘lini yechinglar, – dedim. O‘g‘ri yalina boshladi: 
–  Rahm  qiling,  begim,  rahm  qiling!  Shayton  yo‘ldan  urdi.  Bir  zumda 
chap  q
o‘lini  yechib,  o‘ngini  tanasi  bilan  qo‘shib  mahkamroq  bog‘lashdi. 
O‘g‘ri chiyilladi: 
– Rahm qiling... Rahm qiling... 
Men odamlardan s
o‘radim: 
– Kimning uyiga tushdi bu it? 
Qotmadan kelgan, qora bir odam chiqdi: 
– Mening uyimga tushgan, bek. 
– Kasbi koringiz nima? 
– Dehqonman. 
– Nechta qo‘yingiz bor? 
– Bitta oriq qo‘yim bor, xolos. Kofirlar mollarim bilan qo‘shib tortib oldi. 
Qizil askarlarni boqarmish. 
O‘g‘riga qaradim: 
– Sen it bir kambag‘alning sho‘rini quritmoqchi bo‘libsan-ku! Qo‘lingni 
ch
o‘z! 
O‘g‘ri tiz cho‘kdi, chap qo‘lini qaerga yashirishni bilmay menga yalinib 
uzatgan  edi,  qilichimni  k
o‘z  yumib  ochguncha  bir  fursatda  qindan 
su
g‘urdim, bilagidan chopdim. O‘g‘ri chinqirib qoniga belanib yiqildi.  
– Kigiz kuydirib bosinglar, – dedim. Bir zumda aytganimni bajarishdi, 
qon  t
o‘xtadi.  O‘g‘rining  oyoq  –  qo‘lini  yechishdi,  u  hamon  hushsiz  edi, 
zambilga solib olib ketishdi. Odamlar mendan qandaydir gap kutayotganini 
bildim. 
– Kofir bilan urushdamiz,  

---