T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
bilmadi.  Yuragi  kuydi.  U  bolaligidan  orzu  qilgani 
Аmerikada  edi.  Аmerika 
esa uni k
o‘chada qoldirdi. Kimga murojaat etishini bilmasdi Shafiqa. Olti oy 
u  biror  marta  mustaqil  holda  k
o‘chaga  chiqmagan  edi.  Uni  Jeynning 
maxsus dasturlari boshqardi.  
«Musulmonlarni 
topishim 
kerak... 
Qanday 
qilib?! 
Men 
musulmonlardan  yuz  burgan  edim-ku!  Kecha  televidenie  va  radioda 
anʼanaviy Islomning qoloqligini butun dunyoga eʼlon qildim-ku! Buni ko‘rgan 
millionlab  musulmonlar  nima  degan  ekan?  Nahotki  k
o‘chada  qolib  o‘lib 
ketsam?!»  Shafiqa  tuyqus  qo‘rqdi.  «Аllohim!»  deya  qalbidan  nido  qildiyu, 
bu nidoga «Labbayka!» javobini his etmadi. 
«Xudbinlashib 
ketibman! 
Boshimga 
mushkul 
tushganda 
musulmonlarni  esladim. 
Аllohni  esladim...  Naqadar  xudbin,  naqadar 
munofiqman!» Bu o‘ylar jonsiz edi,  zotan,  bu  o‘ylar qalbni kuydirishi kerak 
edi, Shafiqaning qalbi «miq» etmadi. Qalb na qo‘rquvni, na xavfni sezmadi. 
Shafiqa 
o‘zini o‘lib qolgandek his etdi. 
Erini, farzandlarini esladi. 
Аjabo! Ularni unutib yuboribdi! Nahotki, o‘z 
ba
g‘rida olib yurgan jigargo‘shasini yodidan faromush etdi?! 
«Аhvolim naqadar og‘ir! Men qanday ahvolga tushdim! Shafiqa, xarob 
b
o‘libsan, Shafiqa!» Аyolning boshi aylandi. U ortiq o‘ylashni istamadi. U bu 
hayotni  tezroq  tark  etishni  xohladi. 
Аfsuski,  vujudi  holsizlandi,  ko‘z  o‘ngi 
qoron
g‘ulashdi,  quvvati  qaergadir,  bir  qora,  mavhum  bo‘shliqqa  so‘rilib 
borardi, g
o‘yo. Shafiqa gandirakladi. Qandaydir o‘rindiqqa yetib oldi, o‘tirdi, 
suyandi,  nafasi  siqildi,  hushini  y
o‘qotayotganini sezdi. Shu on  bir ayolning 
ovozi eshitildi: 
– Qizim, senga nima bo‘ldi hoy, qizim? 
Shafiqa  bu  mehrli  sas  sohibasining  chehrasini  k
o‘rmadi,  u  butkul 
hushdan ayrilgandi. 
...  Deraza  ochiq.  Quyosh  nuri  harir  pardadan 
o‘tib,  alvon  gilamda 
jilvalanadi.  

---