T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
–  Аlhamdulillah,  musulmonman.  Siz  mening  iymonimga  shubha 
qilyapsizmi?  Iymonimni  biladigan  Zot  tepada! 
–  dedi  Shafiqa.  –  Islomiy 
hayot  sanʼatni,  madaniyatni  rad  etmaydi.  Аlloh  bandalariga  zulm  qilmaydi. 
Sizlar  yettinchi  asr  Islomini  bugungi  zamonga  tiqishtirasiz.  Y
o‘q! Islom siz, 
otam  aytgandek  emas!  Sizlar  qoloqsizlar!  Islomiy  qoidalarni  yangilash 
fursati yetdi! 
Аyol kishi ham jamiyatda, Yer yuzida o‘z salohiyatini namoyish 
etishi  lozim.  Men  xonanda  b
o‘lishni  istayman.  Butun  dunyo  mening 
ovozimni  tinglasin!  Meni  tanisin!  Siz  esa  bunga  y
o‘l  bermaysiz.  Shuning 
uchun ajrashaman! 
Xotini gapirarkan, Fotih 
o‘zini qo‘lga oldi. Tishini tishiga bosdi. Shafiqa 
gapirib b
o‘lgach, so‘radi: 
– Bori shu 
– Sizga shu yetadi. Men madaniyatli, ongli muslimaman. Dinim meni 
b
o‘g‘maydi, balki menga yo‘l ochadi. Biroq sizlar buni tushunmaysiz. 
– Bu vasvasa seni qachon egallab oldi?  
– Siz uchun bu vasvasa. Men uchun haqiqat.  
– Sening bunday vasvasang uchun taloq ham shart emas, shekilli, – 
Fotih  shunday  deb 
o‘rnidan  turdi.  –  Taloqsan.  Uyimdan  yo‘qol. 
Bolalarimdan umidingni uz. 
Shafiqa 
g‘alati bo‘ldi. Eridan bu qadar tez javobni kutmagan edi. 
– Siz meni sevmagansiz! – dedi chiranib. 
– Hali shu yerdamisan? – Fotih shunday dedi -da, ichkari xonaga kirib 
ketdi. 
Shafiqa  ichi  b
o‘shab  qolganini  sezdi.  Xuddi  bir  bo‘shliqda  muallaq 
qolgan edi u. Suyanadigan bir tayanchi y
o‘q edi atrofida.  
– O‘zingni qo‘lga ol, Shafiqa! – dedi o‘ziga o‘zi ovoz chiqarib. – Endi 
erkin qushsan! 
O‘z hayoting o‘z qo‘lingda! Bo‘shashma! 

---