T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
Sehrgarning shogirdi har kuni darsga borib yurdi. Bir kuni y
o‘lda 
rohibga uchradi. Rohib m
o‘min edi. U bolaga Аllohning dinini, tavhidni 
o‘rgata boshladi. Bola sehrgardan ham, rohibdan ham bir xilda ilm olib 
yurdi.
Bir kuni bola rohibning suhbatida uzoqroq qolib ketdi. Sehrgar: «Nega 
kechikding?» – deb so‘radi. Bola javob bermadi, sehrgar darg‘azab holda 
bolani urdi. Ertasi kuni bola rohibga b
o‘lgan voqeani aytib berdi.
«Ozurda bo‘lma, – dedi rohib. – Yana kechiksang, sehrgarga uyimda 
ushlanib qoldim, de. Ota-onang nega kech kelding, deb s
o‘rasa, 
sehrgarning huzurida qolib ketdim, degin». 
Shu tariqa, bola sehr va tavhidni bir vaqtda uzoq vaqt 
o‘rgandi. U bu 
ikki y
o‘lning qaysi biri haqligi to‘g‘risida bosh qotirar edi. Bola yo tavhid, yo 
sehr y
o‘lidan ketishi kerakligini qatʼiyan tushunayotgan edi. Аna shunday 
ziddiyat ichida yurganida unda bu ikkidan birini tanlashiga yordam 
beradigan voqea sodir b
o‘ldi.
Shahar k
o‘chalaridan birini juda bahaybat bir maxluq to‘sib qo‘ydi. Bu 
maxluqni baʼzilar ho‘kiz edi, deyishadi. Odamlar maxluqdan qo‘rqib, 
k
o‘chadan o‘ta olmay qolishdi. 
O‘sha payt bola darsga ketayotgan edi. U maxluqqa duch kelgach, 
qalbida zarracha ham q
o‘rquv yo‘qligini bildi. Yerdan kichkina toshni oldi-
da, 
Аllohga duo qilib: «Аllohim, menga haqni ko‘rsat! Rohib yoki 
sehrgardan qaysi biri t
o‘g‘ri yo‘ldaligini namoyon et! Аgar rohibning yo‘li 
t
o‘g‘ri bo‘lsa, shu maxluq yo‘lni bo‘shatsin va bu yerni tark etsin!» – dedi-da, 
toshni maxluqqa otdi. Maxluq esa indamadi, balki, k
o‘chani bo‘shatdi, sekin 
yurib, shahardan tashqariga chiqib ketdi. Bolaning bu ishi shov-shuv b
o‘ldi. 
Odamlar uning qoshiga har xil muammolar bilan kela boshladilar. Kimdir 
pes, kimdir shol, kimdir k
o‘r, kimdir kar bo‘lsa, bola Аllohning nomi bilan 
ularni davolayverdi. Rohib bolaning oldiga kelib: «Ey shogirdim, sen 
mendan 
o‘zib ketding, juda baland maqomga erishding, endi boshingga 

---