Т ү р к І с т а н к І т а п ү Й

Әйеліммен тіл табыса алмаймын
Бір күні
 
хазреті Мәнсур бин Аммарға жақында үйленген 
шәкірті келеді. Көңіл-күйі түсіңкі еді. Әулие кісі халін түсініп: 
– 
Тыныштық па балам, көңілсіз көрінесің? 
– Иә, ұстаз, әйеліммен тіл табыса алмай жүрмін. Мінезі 
өте шатақ, мен де қызуқандымын. Сол себепті ажырасуды 
ойлап жүрмін. 
– 
Олай етпе балам. Ажырасудан сақтан!-
дейді. 
Сосын басын төмен түсіріп, тәфәккур еткендей болып, 
басын көтереді де: 
«Ұлым, жүрегім сенің көп өміріңнің 
қалмағанын сезетін сияқты»
дейді. Сонда жігіт қобалжып: 
– Қалайша, ұстаз? өте аз ба? қаншалықты өмірім қалды? 
– 
Өкінішке орай, үш айдай қалды, балам,- 
дейді.
Осыдан кейін жігіт аянышты күйде үйіне қарай беттейді. 
Сол күннен бастап әйелімен мүлдем ұрыспай, тату-тәтті өмір 
сүреді, құдды 
“періштедей” 
болған еді. Хадис шәрифте 
айтылғанындай: 
«Өлім – ең үлкен насихатшы.»
Міне, бұл 
да соның бір мысалы... 
Көгерген көшет
Жаңадан үйленген екі жас алғашқы айларында-ақ 
тұрмыстарының өздері ойлағандай болмай шыққандығын 
түсіне бастады.
Негізі бір-бірін жақсы көретін. Екеуі де ажырасуды 
қаламайтын бірақ бұдан әрі де бұлай жалғасуын тоқтататын 
шешім іздеді.
Ері “маған бір ой келді” деді. “Бақшаға бір ағаш 
отырғызайық. Егер бұл ағаш үш ай ішінде қурап кетсе 
ажырасайық. Қурамай өніп кетсе бұдан былай бұл тақырыпты 
қозғамайтындай болайық. Ал бұл мерзім ішінде екеуміз екі 
бөлек бөлмеде тұрайық.” 
Бұл пікірді келіншегі де құптап, ертеңіне бір жеміс көшетін 
алып бірге бақшаға отырғызады. Арадан бір ай өтеді. Бір түні 

---

ЖАНҰЯ
- 187 -
бақшада кездесіп қалады. Екеуінің де қолында су толы бидон 
бар еді.