Yukim uncha ko'p emas edi - u yozuvlarimdan-
gina iborat.
O'z-o'zimga savol berar edim: Ned Lend o'zi-
ning telbalik bilan ko'zlagan ishini amalga oshira
olgan taqdirda kapitan Nemo nima deb o'ylarkin?
Bordi-yu, qocholmay qo'lgatushsak, «Nautilus»ning
g'alati kapitani nima qilarkin?
Undan nolishimga, shubhasiz, hech qanday aso
sim yo'q edi. Aksincha! Bundan ham oliyjanobroq
va yaxshi mehmondo'stlik haqida o'ylash o'rinsiz
edi. Ammo ikkinchi tomondan qochganim uchun
u meni noshukurlikda ayblashga ham haqsiz edi.
Men qochishga urinmaslikka unga so'z berga-
nim yo'q. Biz so'z olib so'ng ozodlikka chiqarilgan
bandilar emas edik, - kemada qamab saqlamayot-
ganliklarining birdan bir sababi «Nautilus»dan qo-
chib bo'lmaydi, degan qat’iy ishonchlaridir. Bun
dan tashqari, kapitan Nemoning biz uning kema-
sini abadiy tashlab ketmasligimizni qayta-qayta
ta’kidlashi ham qochish yo'lidagi har qanday uri-
nishimiz aybini bo'ynimizdan soqit qilar edi.
Men kapitanni Santorin oroli sohillariga yaqin
yerda gaplashganimizdan buyon boshqa uchrat-
madim. Nahotki tasodif meni qochishimiz oldidan u
bilan uchrashtirib qo'ysa? Men ayni vaqtda shunday
bo'lishini ham istardim, ham bundan qo'rqar edim.
Meniki bilan yonma-yon bo'lgan kayutasida
emasmikan, deb quloq soldim. Biroq pardevordan
hech qanday ovoz eshitilmadi. Kayutada hech kim
yo'qqa o'xshardi.
Haqiqatan ham bu g'alati odam «Nautilus» bor-
tidamikin, deb o'z-o'zimdan so'radim. Allaqanday
sirli topshiriqni bajarish uchun qayiq «Nautilus»ni
tashlab ketgan o'sha esda qolgan tundan keyin
kapitan Nemo to'g'risidagi fikrim biroz o'zgardi.
354
Uning barcha ta’kidlashlariga qaramay, baribir qu-
jruqlik bilan qandaydir aloqa bog‘lab turadi, degan
xulosaga keldim. «Nautilus»dan sira chiqmagani
aniqmikin? Axir ba’zan men u bilan haftalab uch-
rashmas edim. Shu vaqt ichida u nima qilar edi? II-
garilari men, u vaqt-vaqti bilan mizantropiya1 balo-
siga giriftor bo'lib yotadi, deb o'ylardim, endilikda
esa xayolimga u quruqlikka chiqib, menga mutlaqo
noma’lum biror vazifani bajaradi, degan fikr keldi.
Mana shunga o'xshash ming xil xayol men
ga tinchlik bermay qo'ydi. Biz o'zimizning tutgan
g'alati mavqeyimiz bilan sira haqiqatga to'g'ri kel-
maydigan taxminlar qilishimiz tabiiy edi.
juda qiynalib ketdim. Kutishimizning poyoni
yo'qday tuyulardi menga. Soat millari juda sekinlik
bilan aylanardi.
Ovqatni odatdagiday kayutamga olib kirib be-
rishdi. Bo'ladigan voqealardan hayajonlanayot-
ganimdan ishtaham bo'g'ilgandi. Dasturxon usti-
dan turganimda, soat yetti bo'lgan edi. Ned Lendga
borib qo'shiladigan damgacha bir yuz yigirma mi
nut bor - men esa har minutni hisob-lab turardim.
Hayajonim tobora oshib borar edi. Bir joyda
o'tirolmas edim. Men tarang tortilgan asablarimni
bosish uchun xonaning u boshidan bu boshiga yu-
rar edim. Yurak yutib qilgan bu ishimiz halokatga
olib boradi, degan fikr meni ortiqcha tashvishlantir-
mas edi; rejamiz «Nautilus»dan chiqib ketishimiz-
dan oldin fosh bo'lish xavfi va bu xiyonatimizdan
g'azablangan yoki undan ham battarroq ranjigan
kapitan Nemo qarshisida turishimiz meni ko'proq
ezardi va shuni o'ylaganimda yuragim qattiqroq
urardi.
Salonni so'nggi bor ko'zdan kechirgim keldi.
Do'stlaringiz bilan baham: