Создание презентации

OBYEKTIVLIK PRINSIPI: Bu prinsipga ko’ra, obyektni bilish davomida bizning shu obyekt haqidagi subyektiv fikrlarimizga emas, balki uning o’z tabiatiga asoslanmoq, predmet haqidagi fikrni predmetning o’ziga bo’ysundirmoq, obyektga o’ylab chiqarilgan sxema va tuzilmalarni yopishtirmaslik, balki ularni obyektining xususiyatlari, qirralari va tomonlaridan chiqarmoq kerak. Faqat shundagina subyektga tadqiqot obyektining botiniy tabiati, chin mohiyati namoyon bo’ladi.

• HARTOMONLAMALIK PRINSIPI: Har qanday predmet yoki hodisa mavjudligining zarur sharti – ularning boshqa narsalar, hodisalar, jarayonlar bilan turli-tuman aloqalaridir, ularning bir-biri bilan aloqalari tizimidir. Hartomonlamalik prinsipiga ko’ra, narsa o’zining mavjudligi uchun zarur va yetarli sharoitlardan ayrim holda emas, balki ular bilan o’zaro aloqada tahlil qilinmog’i, o’rganilmog’i kerak, chunki narsada namoyon bo’ladigan xossalar, bu – uning boshqa narsalar bilan o’zaro ta’siri natijasidir, qaror topgan aloqalar oqibatidir.
• Obyektni hartomonlama qarab chiqish prinsipi bilish jarayoni davomida bizni eklektika va sofistikadan saqlaydi. Eklektika mutlaqo boshqa-boshqa hodisalar va narsalarni mexanik tarzda, tushunmay-netmay bir-biriga qo’shib qorishtirib yuborishdir, sofistika esa, aksincha, real va konkret aloqalarning turli-tumanligini, rivojlanayotgan voqyelikning konkret sharoitlarini, uning mazmunini e’tiborga olmaydi, umumiy aloqadagi u yoki bu juz’iy, alohida narsani subyektiv tarzda yulib olib absolyutlashtiradi va uni asosiy, muhim, zarur narsa deb ko’rsatadi. Hartomonlamalik prinsipi bilish subyektini bunday xato va yanglishuvlardan ehtiyot qiladi.

• Rivojlanishning umumiy qonunlari. Hodisalarni tavsiflashdan ularning mohiyatini anglab yetishga o’tish hodisalarda umumiy jihatlarni topishni talab etadi. Bunda vazifa turli hodisalar o’rtasida umumiy jihatlarni topishdangina iborat emas. Hodisalarni birlashtiruvchi va ularning birligini belgilovchi asosni tushunib yetish zarur. Bu asos – hodisalarni «biriktiruvchi» va ularni bir-biriga yo’ldosh bo’lish, uyg’unlashish va muvofiqlashishga majbur qiluvchi amalda mavjud bo’lgan barqaror aloqani aks ettiruvchi qonundir.
•