Sog’liqni saqlash vazirligi ogohlantiradi

 

14 

ketibdi. Yarim asrdan keyin esa shaharda zolim shoh va uning yaqin soqchilaridan boshqa 

hech kim qolmabdi… 

 

Ertakning oxiri ayanchli – uning yakunini o’ylab topishni sizga qoldiraman. Ammo 

unda juda muhim saboq yashirin. 

Kitobxon,  men  ochmoqchi  bo’lgan  navbatdagi  sir  sizga  mutlaqo  yoqmasligi 

mumkin. Lekin ochiq qalb va ochiq fikrlilikni saqlay bilsangiz – men haq ekanimga amin 

bo’lasiz. 

Har  birimizning  dunyoyimizda  ana  shunday  shahar  mavjud. 

Bu  –  sizning 

shaxsiyatingiz  shahridir.  Uni  sizning  aqlingiz  qamal  qilgan

.  Nega  deb  o’ylarsiz? 

Xuddi  ertakdagi  zolim  shoh  kabi  sizning  shaxsiyatingiz  ustidan  to’liq  hokimiyatga 

erishish  uchun.  U  sizning  har  bir  qaroringiz  va  xatti-harakatingizni  boshqarishga, 

hayotingizni o’z xohishiga ko’ra qurishga intiladi. 

Bilim – baxt kaliti. Ammo, afsuski, ko’pincha bilim – sizning shaxsiy o’sishingizni 

to’xtatib qo’yadigan, ma’naviy yuksalishingizga qarshilik qiladigan “soxta dushman”. U, 

albatta,  sizning  aqlingizga  bo’ysunadi.  Faqat  u  shu  aql  buyrug’iga  ko’ra  dushman 

kiyimini kiyib olgan va sizning qalbingizni qamalda saqlaydi. 

Ishonmaysizmi? Aynan sizning xatti-harakatlaringiz bunga isbot. Siz biror narsada 

xato qilsangiz, uni osongina tan olasizmi? Yo’q. Birov sizga to’g’ri maslahat bersa-yu, u 

sizning aqlingiz intilgan narsalarga mos kelmasa – bu maslahatga quloq solasizmi? Yo’q. 

Siz  ko’pi  bilan  o’zingizni  u  odamning  maslahatini  olgandek  qilib  ko’rsatasiz  –  ammo 

baribir o’z bilganingizdan qolmaysiz. 

Bizning  aqlimiz  shu  darajada  ayyor  va  uddaburonki,  u  tamoman  atrof-dunyoni 

qanday  ko’rishimizgacha  ta’sir  qiladi.  Agar  aqlingiz  chiroyli  kiyingan  odam  badavlat 

bo’ladi  deb  qonun  chiqargan  bo’lsa,  siz  kiyinishi  chiroyli  bo’lgan  odamni  o’zingiz 

bilmagan holda oliynasablar toifasiga qo’shaverasiz. Agar sizni, aytaylik, qora ko’zoynak 

taqqan odam aldab, chuv tushirib ketgan bo’lsa, sizning aqlingiz qora ko’zoynak taqqan 

boshqa har qanday odamga shubha bilan qarayveradi. 

Bundan  tashqari,  har  birimizda  oila,  maktab  va  jamiyat  ta’sirida  “yaxshi”  va 

“yomon” narsalar haqida tushuncha shakllanib qolgan. Aqlimiz bu tushunchalarni qonun 

darajasiga ko’tarib, ular vositasida dunyoni boricha ko’rishimizga halal beradi. 

Aytaylik, bizga yoshligimizdan ichkilikbozlik juda yomon ekanligi uqtirib kelinadi. 

Natijada  aqlimiz  spirtli  ichimlikni  yomonlik  belgisi  deb  qoida  qilib  qo’yadi.  Siz  aroq 

do’koni  oldida  turgan  odamni  ko’rib  qolsangiz,  u  haqida  yaxshi  xayolga  borishingiz 

qiyin.  Agar u cho’ntagidan pul  olib sanab qo’ysa  – u g’irt  aroqxo’r ekaniga ishonasiz 

qo’yasiz.  Vaholanki,  u  aroq  do’koni  oldida  boshqa  maqsadda  turgan,  pulni  esa  kasal 

yotgan farzandiga dori olish uchun do’kon egasidan shoshilinchda olgan qarzini to’lash 

uchun sanayotgan bo’lishi mumkin. 

Yuqoridagi kabi misollarni minglab keltirish mumkin. Xulosa esa aniq – dunyoni 

aqlimiz o’rnatgan qoidalar asosida baholash, atrofingizda aslida kechayotgan jarayonlarni 

ko’ra bilmaslik degani. 

Ammo eng katta muammo bundamas hali. 

---