She’r va hikoyalar. O’zbek elim

Iskandar Zulqarnayn. Ketamiz bu yerdan ortga qaytamiz! Bu xalqni yengib bo’lmaydi.

Matonat.

Mo’g’ul bosqinchilari choparni tutib olishdi va lashkarboshini huzuriga keltirishdi. Lashkarboshi uni so’roq qila ketdi:

• 
  Qani gapir, ular qayerda? U choparni ko’zlariga g’azabnok ko’zlarini qadadi.
  

Choparni ko’z o’ngidan bosib o’tgan yo’llari o’tdi. Qishda loy, yozda tuproqqa belangan ko’chalar. U miq etmadi.

Lashkarboshi g’azablanib tazyiq o’tkaza boshladi:

- Yaxshilikcha gapir, bo’lmasa o’lasan? Xanjari bilan choparni badanini tildi .

Choparni hayolidan bolaligida ko’cha changitib, yalangoyoq yugurganida oyog’ini goh tuproq qizdirar, gohida ko’p tikan kirib ozor berardi. Lashkarboshi battar g’azablanib, qo’liga kamon bilan o’q oldi-yu, choparni oyog’ini yaraladi. - Tez bo’l gapir. Yoshligida oyog’idan ilon chaqqanida, zudlik bilan ovuldoshlari uni qo’llarida ko’tarishib, tabib cholni oldiga olib borishgandi. Tabib uni davolagandi. Jahldor lashkarboshi yonidagi lashkarini qilichini olib, choparni bir qo’lini chopib tashladi. Choparning hayolida yoshligida bilmay o’g’irlik qilib qo’lga tushganida, ovul oqsoqollari uni qattiq jazolamay, pand-nasihat qilib, uni taom bilan siylashgandi. Kesilgan qo’lini qip-qizil cho’g’ga botirishdi. Chopar dodladi. Hayolidan birinchi ustozi qo’lidan tutib yozishni o’rgatgani o’tdi. Lashkarboshi battar jazavaga tushdi. Xum to’la suv keltirishdi. – Ayt ular qayerda, choparni boshini suvga tiqishib birozdan so’ng olishdi. – Gapir qayerda. Choparning esiga yoshligida ehtiyotsizlik qilib daryoga cho’kib ketganida, necha kishi ortidan o’zini suvga tashlab uni qutqargani keldi.

O’sha pallada zulumkor lashkarboshi o’q yeb yerga quladi. Jaloliddin Manguberdining qo’shini yetib kelib, mo’g’ul bosqinchilarini qira boshladi…