|
Шахс акцентуациясини диагностика қилиш сўровномаси
(К.Леонгард)
Мазкур сўровнома А.А.Баранов томонидан ишлаб чиқилган. Бунда Карл Леонгарднинг шахс акцентуациялари типологияси асос қилиб олинган.
Сўровнома темперамент, характер ва тафаккур услубида акцентуациянинг қайси тури устунлик қилишини аниқлаш учун ёрдам беради. Сўровнома билан ишлашда текширилувчи берилган ҳукмлардаги таъкидлар унинг ҳулқ – атворига мос келиши ёки келмаслигини билдириши керак.
01. Намойишкороналик – доим диққат марказида бўлишга, тан олинишга устун бўлиши.
02. Гинахонлик – қўрқув ва жаҳл эмоцияларининг узоқ вақт барқарор сақлаб туриши.
03. Майдакашлик – ўрнатилган тартибга қатъий риоя этишга интилишнинг, ишнинг ташқи ва майда – чуйда томонларига эътибор беришнинг кучли бўлиши.
04. Қўзғалувчанлик – хулқ-атворда импульсивликнинг, етарлича мулоҳазасиз ҳаракат қилишга мойилликнинг устун бўлиши.
05. Оптимистлик – кўтаринки кайфият, фаолиятда жонбозлик, гапдонликнинг устунлиги.
06. Даврийлик – кўтаринкилик ва тушкунлик ҳолатларининг даврий равишда ўрин алмашиши.
07. Пессимистлик – ёмон кайфият, воқеаларнинг салбий томонларига кўпроқ эътибор берувчанликнинг устун бўлиши.
08. Беқарорлик – ҳаётий вазиятлар таъсирида эмоционал ҳолатнинг мусбат томондан манфий томондан мусбат томонга кескин ўзгариши.
09. Хавотирланувчанлик – хавотир, чўчиш, қўрқимсирашнинг юқори бўлиши.
10. Кўнгилчанликнинг – нозик инсоний ҳиссиётлар соҳасида чуқур кечинмаларининг, таъсирчанликнинг устун бўлиши.
11. Экстравертлик – ташқи оламдаги воқеа – ҳодисаларга йўналганликнинг устун бўлиши.
12. Интроветрлик – шахсий кечинмалар, ўй – хаёллар оламига йўналганликнинг устунлик қилиши.
Эслатма № 1. Акцентуация номлари асосан клиник атамалар билан эмас, сўзлашув услубига хос сўзлар билан ифодаланган.
Таъкидлар қатори.
1. Бошқалардан уни ажратиб турадиган тақинчоқ ва кийимларни яхши кўради.
2. Ёқимсиз вазиятларни узоқ вақт эсда тутади.
3. Ҳамма нарса ўзининг қатъий белгиланган жойида бўлишини таъминлашга интилади.
Тез жаҳли чиқади.
Ташаббускорлик - унинг асосий хусусияти.
Шундай бўладики, унинг кайфияти бирор жиддий сабабсиз ҳам ўзгаради.
Кўпинча пассив.
Ўз ҳиссиётларини ёрқин ва самимий ифода этиши билан ажаралиб туради.
Уни журъатсиз одам деса бўлади.
У кўнгли бўш одам.
Кайфияти кўпинча аъло.
Фикрлари антиқалиги билан бошқалар фикрларидан фарқланади.
Нотаниш одамлар билан осонликча мулоқотга киришади.
Уни мағрур одам деса бўлади.
Доим етти ўлчаб, бир кесиш қоидасига риоя этади.
Баъзида ўз фикрларини кескин ва ортиқча андишасиз билдиради.
Мураккаб вазиятлардан устамонлик билан чиқиб кетади.
Кутилмаган қилиқ қилиб қўйиши мумкин.
Ҳар хил шартлар, ахлоқий талаблар билан ҳамма нарсани мужмаллаштириб юборади.
Беминнат ёрдам кўрсатишга мойил.
Алдаш қўлидан келмайди.
Кайфиятига қараб иш тутади-ю, лекин меъёрдан четга чиқмайди.
«Аввал ўйла, кейин сўйла» қоидасига риоя қилмайди.
У реал ҳаётдан бироз узилиб қолган.
Муваффақият қозониши учун бошқаларга маъқул тушадиган одам бўлишга интилади.
У бирдан янги ишга қўл ура олмайди, лекин ҳаммасини тушуниб олгач, ишни бошқалардан яхши бажаради.
Қарорлари ва ҳаракатлари ишончли ҳамда аниқ экани билан бошқалардан фарқланади.
Жамоада доим етакчиликка даъво қилади.
У қийин вазиятлардан чиқиш йўлини тезгина топади.
Вазият ўзгариши билан унинг ҳаракатлари ҳам ўзгаради.
Ён босиш ва бўйсунишга мойиллик билдиради.
Ҳар хил миш – мишларга осонгина ишониб қўя қолади.
Масъулиятни ўз зиммасига олишдан ўзини олиб қочади.
Қондан қўрқади.
Дангаллик ва очиқлик унинг табиатига хос.
Кўпчиликнинг қарашларига зид келувчи фикр тарафдори бўлиши мумкин.
Бошқалар билан мулоқот қилишда ўзининг ҳатти – ҳаракатлари қандай бўлишини таҳлил этади.
Обрўсини йўқотишдан қўрқмай, узоқ вақт ўз қарашлари ва ғояларини ҳимоя қилиш учун кураш олиб бориши мумкин.
Қатъий қарор қабул қилишга қийналиб узоқ мулоҳаза юритади.
У ғалаба қозониш рақибининг кучига эмас, энг аввало ўзининг матонатига боғлиқ, деб билади.
Ўз вазифаларига жиддий муносабатда бўлмаган пайтлари учраб туради.
Баъзида бир неча кун, ҳатто, ҳафталаб ўз оламига «кириб кетиши» мумкин.
Унинг хулқ атвори биринчи навбатда жамиятда қабул қилинган меъёрлар билан белгилаб берилади.
Ваҳима қилишга мойил.
Дўстлари билан бўлган мулоқотда ўта ишонувчан.
Интизомли, ўз бурчига содиқ.
Унинг шиори – «Ҳамма қайси тарафга бўлса, мен ҳам ўша тарафга».
У камгап, зарурат туғилгандагина мулоқотга киришадиган инсон.
Ўз кайфиятини осонгина ўзгартириши мумкин.
Уришиб қолган бўлса, ярашиш томон биринчи бўлиб қадам ташламайди.
Кўпинча ишларнинг бажарилишини эрта – индинга ёки кейинги ҳафтанинг шу кунига қолдиради.
Ҳаётий режалар тузиб эмас, реал ҳаёт кечириб яшашни истайди.
Жамоанинг «юраги» бўла олади.
Ўзига нима керагини баъзида ўзи ҳам билмайди.
Шовқин–суронли давраларни ёқтирмайди, улардан ўзини олиб қочади.
Бадиий дид соҳиби.
Бошқаларнинг унга бўлган муносабатини жуда нозик ҳис этади.
Уни ҳафа қилиш осон.
Мақсадга эришиш учун синалган усул ва воситалардан фойдаланишни маъқул кўради.
Меҳнатда ишни қандай қилиб яхшироқ, тезроқ, кам вақт ва куч сарфлаб бажариш мумкинлигини кўп ўйлайди.
Уни бошқалар диққатини жалб этадиган одам деса бўлади.
Уни бировдан узоқ вақт хафа бўлиб юрадиган одам деса бўлади.
Уни нарсаларнинг майда-чуйдаларига кўп эътибор берадиган одам деса бўлади.
Уни ўйламай иш қилиб қўядиган одам деса бўлади.
Уни доим келажакка умид билан қаровчи одам деса бўлади.
Унда гоҳ ўта умидворлик, гоҳ ўта умидсизлик кузатилади.
Уни келажакка умидсизлик билан муносабатда бўлувчи одам деса бўлади.
Уни ҳиссиётга жуда берилувчан одам деса бўлади.
Уни ўта хавотирланувчан одам деса бўлади.
Уни ҳаддан ташқари тинчликсевар одам деса бўлади.
Уни киришимли, одамшинаванда одам деса бўлади.
Уни яккаланувчан, одамови одам деса бўлади.
Do'stlaringiz bilan baham: |
