Samarqand tamadduni tarixi fanidan bajargan ishlari

Xoja Ahror (taxallusi; asl ismi Xoja Ubaydulloh ibn Xoja Mahmud ibn Xoja Shahobiddin Shoshiy) (1404, hozirgi Toshkent viloyatining Boʻstonliq tumani Bogʻiston qishlogʻi — 1490, Samarqand) — oʻrtaosiyolik mutafakkir, naqshbandiya tariqati rahnamolaridan.
Naqshbandiya taʼlimotining davomchisi sifatida ulamolar oʻrtasida katta obroʻ orttirdi va "valiy" ("avliyo") sifatida tanilib "Ahror" ("Hur", "Ozod") nomiga ega boʻldi. Tasavvufda bu nom 3 xil asirlikdan xalos boʻlgan: hayvoniy histuygʻularni yenggan; oʻzining barcha xohishistagidan voz kechib, faqat Allohning irodasiga boʻysungan; rasmrusum va hayot kechirishning barcha odat va anʼnalaridan xoli boʻlib, ilohiy nur yogʻdusiga gʻarq boʻlgan zotga nisbatan qoʻllaniladi.
XOJA AHROR, ayni vaqtda, dehqonchilik va tijorat ishlari bilan shugʻullanadi. Juda katta yersuv, molmulk uning tasarrufida edi. Shu bois Urta Osiyoda beqiyos iqtisodiy va siyosiy qudratga ega boʻlib, mamlakatning ichki va tashqi siyosiy hayotida yetakchi oʻrin egallaydi. U faqat Movarounnahrda emas, Xuroson, Hindistonda ham savdosotiq ishlarini yoʻlga qoʻygan. Butun umri davomida elyurt va xalqning manfaati yoʻlida koʻp savob, xayrli ishlar qilgan. Oʻz xoʻjalik faoliyatidan olgan daromadning koʻp qismini aholi toʻlashi lozim boʻlgan soliqlarni toʻlashga, diniy ishlarga, madaniy qurilishlarni amalga oshirishga sarflagan. Hojatmand insonlarga va oilalarga muttasil yordam berib, mehr va muruvvatini ayamagan. Jamiyatdagi tutgan yuksak mavqeidan foydalanib taxt uchun kurashgan shahzodalar oʻrtasidagi nizolarni tinchlik yoʻli bilan bartaraf qilgan. XOJA AHROR Amir Temur tuzgan buyuk saltanat parchalanayotgan, tahlikali va oʻta murakkab davrda yashadi. Shunday sharoitda u fuqarolar, elyurt manfaatini koʻzlab, siyosiy voqealarda ishtirok etishga majbur boʻldi. Garchi soliklar siyosatdan uzoq turishni afzal koʻrgan boʻlsalarda, XOJA AHROR bu anʼanani buzdi. XOJA AHRORning sulton va podshohlar bilan muloqotda boʻlishi shunchaki yuksak martaba, shaxsiy manfaat va shuhrat ketidan quvish uchun emas, balki oddiy fuqarolar manfaatini himoya qilish uchun zarur edi. U shu tariqa mazlumlarning homiysiga aylandi. Jomiy, Navoiy, Bobur XOJA AHRORni oʻzlariga maʼnaviy pirustoz deb bilganlar.
XOJA AHRORning 3 risolasi bizgacha yetib kelgan. Birinchi, "Faqarot ulorifin" ("Oriflar soʻzlaridan parchalar") boʻlib, unda XOJA AHROR va boshqa baʼzi mutasavviflarning tariqatga oid fikrlaridan namunalar keltirilgan. Ikkinchisi "Volidiya" ("Otaga bagʻishlov") boʻlib, uni oʻz otasi iltimosiga koʻra yozgan. Unda tariqat yoʻliga kirgan kishining axloqi, odobi, faqr va fano tushunchalari haqida soʻz boradi. Bu risola oʻz davrida keng shuhrat qozonib, Abdurahmon Jomiy, Alisher Navoiy unga munosib baho bergan. Zahiriddin Muhammad Bobur bu risolani fors tilidan oʻzbek tiliga sheʼriy tarjima kilgan. Bu tarjima 1991 yilda Toshkentda nashr etilgan. Risola 2004 yilda sharqshunoslar Mahmud Hasaniy va Dilora Rajabova tomonidan forsi ydan kayta tarjima qilingan va nashr etilgan. Uchinchi risola "Havroiyya" deb atalib, mashhur mutasavvif shoir Abu Sayd Abdulxayr (Pa.)ning "Havro" ("Hurlar" yoki "Farishtalar") soʻzi bilan boshlanuvchi bir ruboiysini sharhlashga bagʻishlangan.
Oʻzbekistonda istiklol tufayli XOJA AHROR ning maʼnaviy merosi chuqur oʻrganilmoqda. XOJA AHROR tavalludining 600 y.ligini keng nishonlash hakida Oʻzbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining qarori (2004 y. 25 mart) uning ana shu merosidan xalqni bahramand etishda muhim ahamiyatga ega boʻldi.