Samarqand davlat universiteti filologiya fakulteti

«Obi hayvondek suzuk suv har taraf 

aylab ravon, Qildi sahrog‘a tarovat o‘zgacha paydo bahor».

 

Suvni «obi hayvon» — tiriklik suviga o‘xshatish qadimdan bor. Lekin uni suzuk 

deb  sifatlash  adabiyotda  yangilik  edi.  Tashxis  (jonlantirish)  san’atini  mohirona 

qo‘llagan shoir tog‘lardan mayin oqib kelayotgan suvni noz bilan suzilib borayotgan 

go‘zalga  o‘xshatadi.  Bahor  ana  shu  suzuk  suvi  bilan  sahroga  o‘zgacha  tarovat 

bag‘ishlagan. Keyingi misralarda bahoriy yel rayhonlarga Masihdek «toza jon» ato 

qilgani, gul yuzi ochilib, qumri-yu bulbullarning unga vola-yu shaydo bo‘lganlari, 

lola  soqiysi  qo‘lidan  ishrat  ahliga  qadah  tutilgani  kabi  tasvirlar  orqali  bahor 

ko‘tarinki  zavq,  hayojonli  shavq  bilan  vasf  qilinadi.  Bu  go‘zalliklarni  madh  etgan 

shoir  uni  g‘animat  bilib,  qadrlashga  chorlaydi: