Salayev ixtiyor baxtiyorovich xiva xonligining harbiy va mudofaa tizimi

 
3. 
Manbalardan ma’lum bo’lishicha, Xivada ichki ishlar, qamoqxonalar, 
shuningdek xonni qo’riqlash ishlari yasovulboshi qo’lida bo’lgan. Maxfiy 
farmonlar ham uning qo’lida turar edi. U askariy qismlarga qo’mondonlik qilar edi. 
Yasovulboshilik yuqori sarkarda mansabi hisoblanib, xonlikda ular ikki kishi 
bo’lib, biri yovmut turkmanlariga, ikkinchisi esa chovdurlarga qo’mondonlik 
qilardi. Yasovulboshining vazifasi xonning farmoniga muvofiq askarni o’z vaqtida 
urushga boshlab borish bo’lgan. Tinchlik vaqtlarida yasovulboshilar navbat bilan 
xon turli iltimoslarni qabul qilgan marosimlarda hozir bo’lganlar. Ma’lum 
bo’lishicha, xon huzuridagi rasmiy qabul marosimlarida yasovulboshilarning 
doimiy o’rinlari bo’lmas edi, lekin ular xon huzurida bo’ladigin tor kengashda 
mehtar, qushbegi va devonbegi bilan bir qatorda qatnashar edilar. Har bir 
yasovulboshining bir necha yordamchisi bo’lib, ular yasovullar deb atalgan. 
Arznomani tekshirish uchun xondan farmon olgach, yasovulboshi o’z 
yordamchilaridan birini shikoyatchiga qo’shib, hodisa yuz bergan joyga jo’natardi. 
“Riyoz ud-davla” asaridan ma’lum bo’lishicha, 1255/1839 yil 10 noyabr kuni 
Olloqulixon janglar vaqtida vafot etgan Muhammad Niyoz yasovulboshining 
o’rniga uning o’g’li Rahmatullani yasovulboshi qilib tayinlagan. Rahmatulla 

---

68 
yasovulboshi sarkarda bo’lib, uning ixtiyorida turkmanlarning yovmud urug’idan 
shakllangan ko’p ming kishilik guruh bor edi. U qatnashmagan hech bir harbiy 
safar bo’lmas edi. Chunonchi, Rahmatulla yasovulboshi 1842-yili Olloqulixonning 
Chorjo’yga qilgan urush safarida qatnashgan.
So’nggi jumladan ma’lum bo’ladiki, dorug’alarning raisi bo’lgan va 
yasovulboshilar u orqali boshqa dorug’alarga va mirshablarga murojaat qilgan 
bo’lsa kerak. XIX-asr boshlarida viloyatlarning har birida 1000 tagacha navkar 
bo’lib, harbiy yurish paytida nomuntazam qo’shin to’plangan. Xonlikda oliy harbiy 
xokimiyat xon qo’lida edi. Xonlikdagi yirik amaldorlarning aksariyati harbiy 
kishilar edi va ularning har biri sarkarda etib tayinlanishi mumkin edi. 
M.Yo’ldoshev “Yasovullardan keyin mingboshilar keladi” – deb xabar berib o’tadi 
va ularni “mingboshi oqo” deb ta’riflaydi. Ogahiy shuningdek, shaxmolchilar va 
to’pchiboshilar to’g’risida ham ma’lumot berib o’tadi. Jumladan, Muhammad 
Yoqubho’ja to’pchiboshi bo’lganligini bilamiz. 
Xonlikda ichki tartibni saqlab turish mirshablar zimmasida edi. Ular shahar 
bosh darvozalarida turib kelib ketuvchilarni kuzatib turganlar. Bundan tashqari, 
safarbarlik holatlarida askarlar bilan harbiy yurishlarda qatnashadigan mirshablar 
ham bo’lgan. Ma’lum bo’lishicha, xonlikda hamma shahar va dahalarning o’z 
mirshablari bo’lgan. Xonlikning qurolli kuchlari markazlashgan davlat 
ma’muriyatining tarkibiy qismiga kirgan. Mamlakat fuqorolari bu qo’shinni o’zlari 
uchun eng mustahkam tayanch deb bilganlar. Xiva qo’shinining shu qismi boshqa 
qismlarga qaraganda ancha imtiyozli bo’lgan. Xon navkarlariga Xiva shahri 
atrofidan, ya’ni ularning qismlari turadigan joylarning atrofidan yer va suv 
berilgan. Ularga doim maosh to’lab turilgan. Tinchlik vaqtida xon qo’shini 
shaharni muhofaza qilishdan tashqari boshqa xil vazifalarni ham bajarardi.
Sarkardalik mansabi qo’shin urush safariga chiqqan davrda belgilanardi. 
Mingboshi va yuzboshilar singari sarkardalar ham bevosita xonning yorlig’i bilan 
tayinlanar edi. Sarkarda harbiy mahkama kishilari bo’lmasligi ham mumkin edi. 
Masalan, Munis mirob, Ogahiy mirob va Tog’ay miroblar urush safarlarida 
qatnashgan va bunda Tog’ay mirob asosiy sarkardalardan bo’lgan.

---

69