S. E. Xolmurotoy, N. T. Shoyusupova

hal qilish yo‘li deb qaraydilar. Kezi kelganda mulkdorlar ichida ham xususiylashtirishga
qarshi chiquvchilarni uchratish m um kin, yoki buning tam om an aksini, ya'ni
mulkdor b oim aganlar orasida uning «beg‘araz» tarafdorlarini ham uchratishimiz
mumkin. Aholining butun bir qatlamlari xususiylashtirishning mazmuni, maqsadlari
haqida ma'lumotga ega boim aydilar; ba’zida bunga navbatdagi siyosiy kompaniyaga
qaragandek munosabatda boiadilar, (yaqinda bu ham «katta siyosatga» aylanib ketadi,
deb o ‘ylaydilar).
K o ‘p ch ilik m ulk m asalasiga jid d iy qaraydi, iekin xu susiylash tirish o ‘z
manfaatlariga to ‘g ‘ri kelmaydi, deb o ‘ylaydilar, shuning uchun «oddiy odam» sifatida
yoki passiv - befarq, yoki faol - tanqidiy pozitsiyani egallaydilar.
Ba'zan mulkka va xususiylashtirishga nisbatan munosabat juda sodda va pragmatik
b o ia d i. Nafaqat mutaxassislar yoki ma'muriyat xodimlari, balki ishchilar ham
xususiylashtirishning foydasini o ‘z korxonalarining holatiga qarab yengii baholaydilar
(yangi yoki eski qurilmalar, ishchi kuchining malakasiz, korxonaning nochorligi
yoki iqtisodiy baquwatligi, ijtimoiy iqlim va hokazo).
M ehnat jamoasi «yaxshigina» korxonaning mulk egasi b oiish iga rozi va shu
asosida davlat foydasiga turli xil majburiyat, vazifalardan ozod b o iish in i o'ylaydi,
lekin shu jamoaning o ‘zi korxonani xususiylashtirishni istamaydi, korxonani davlat
mulki b o iib qolishini istaydi (ko‘pincha davlat tom onidan dotatsiya, yordam
berilishini nazarda tutadi)
Xususiylashtirish jarayonida mulk nafaqat daromad, balki katta javobgarlik hamdir.
Barcha odamlar turli darajada javobgarlikni his qiladilar.
B u tun b ir m eh n a t ja m o a la r i k ezi k elg a n d a m u lk d o r b o iis h g a qaror
qilolmaydilar, chunki ular raqobat sharoitida o ‘z yashash faoliyati, mehnat kuchi,