С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

тўсиқ бўладиган ҳар бир киши, ҳар бир қувват бизнинг қон душ-
манимиз, жон душманимиздир.
Ўзларин худонинг ноиби, пайғамбарнинг вориси атаб, биздан
садақа оладиган мулла ва поплар, бизга ёрдам қилиш ўрнига
бизнинг бирлашишимизга тўсиқ, кучсизланишимизга ва бу восита
билан ҳақимизни ола олмаслигимизга сабаб бўладилар, бунинг
устига-устак бизни ўз душманларимизга бўйсунувга ундайдилар,
ҳалқимизга қассобликдан бўлак иш қилмаган подшога итоат этиш-
ни вожиб санайдилар, булар ўз нафсларининг қули, хўжайиннинг
бандаси, подшонинг жонсупар1 фармонбардоридан бошқа кимса
эмаслар, булар текинхўрлар, булар йиртқич ҳайвонларнинг авло-
дидан қорин тўйғазиш учун уларнинг олдидан ёки устидан юриб
йўл кўрсатадиган ўлимсахўр ёки қузғунга ўхшайдилар, буларнинг
ўз қўлларидан ов қилиш келмайди, улар бошқа овчи ҳайвонлар-
дан ортиб қолган ўлимтиклар билан қорин тўйғазадиган ҳаром-
хўрлардирлар. Шунинг учун бизни бирлашишдан тўхтатадилар,
шунинг учун бизни хўжайиннинг «ҳақини» риоя этмоққа ундай-
дилар, шунинг учун бизни подшога итоат қилмоққа чақирадилар.
Буларнинг: «Ўз хизматчиларингга мунча азоб берма», деб бирор-
та бойга, «мазлумларни ҳимоя қил», деб бирорта подшога насиҳат
берганларини ҳеч бир вақт бирор киши эшитган эмас.
Буларнинг гапларига қулоқ солмаслигимиз, буларнинг иғвола-
ри билан ўзаро бирлашишдан тўхтамаслигимиз, агар бундан буён
яна ишимизга халал еткизмоқчи бўлсалар, ҳаммадан бурун ўзлари-
ни орадан кўтариб ташлашимиз лозим.
Заводчиларни ва бошқа сармоя эгаларини ҳимоя қиладиган
иккинчи қувват — подшо ҳукумати ва унинг югурдаклари бизнинг
ва биздек меҳнаткаш деҳқонларнинг қўл кучи билан пайдо бўлган
мамлакатнинг саноат зироатидан еб, ичиб ва кийиб юрганлари