С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Етим келганда Наврўз пинакка кетиб қолганди. Наврўзни
койиб уйғотди-да, кемани кўрсатди ва ўзи эмаклашни яна давом
эттирди.
Наврўз кемани кўрган бўлса ҳам, чегарачилик қоидасини
бузиб, гугурт чақиб, папиросини тутатди ва шу билан уйқусини
қочирмоқчи бўлди. Бу ножўя ҳаракатни кўрган Етим орқасига
қайтиб келиб, папирос оловини шинель билан тўсиб туриб,
Наврўзнинг огзидан уни тортиб олди-да, ерга ишқалаб ўчирди ва
унга қараб:
— Чегарачилик қоидаларини қачон ўрганасан? — деб гшчир-
лади-ю, яна дарё лабига қараб эмаклади. Лекин кемачилар
буни фаҳмладилар шекилли, қиргоққа яқинлашиб қолган кема-
ларини орқага қайтариб, қўшни мамлакат томон суза бошладилар.
Етим минг афсус ва надомат бнлан дилида 
Наврўзни
койиб, яшин тезлигида дарё лабига етиб борди. Бу ерга — кема
нишонга олиб сузиб келаётган жойга Сеня, Никитин ва Наташалар
ҳам етиб келган эдилар. Улар шох-шаббалар ва қамишлар нчида
туриб кемани кузатгагг экагглар.
— Отиб ташлаймггз-да, кемангг чўктггрггб юборамиз, бошқа
илож йўқ,— деди Никггтигг.
228
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Тирик қўлга туширганимизда, кўп нарсани ўлжа қилардик,
сирдан воқиф бўлардик,— деди Сеня.
— Қўлга киритганимиз-ку яхши эди-я,— деди Никитин,—
лекин қўлга тушира олмаганимиздан сўнг, отиб ташлаганимиз
маъқул.
— Қўлга туширамиз,— деди Етим ва қамиш ичига кийимла-
рини ечиб қўйиб, Сеняга қараб:
— Рухсат этинг! — деди.
— Бор! Эҳтиётлик билан қўлга ол! — рухсат берди Сеня.
Етим ечиниб, қамишзор ва буталарни оралаб, дарё лабига
чиқди, товуш чиқармаслик учун секин сувга тушди. Ҳеч ким, ҳатто