С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ўрнида ёстиқлар икки қават букиб қўйилган эди. Улар ўз китоб-
ларини шу ёстиқлар устига қўйиб ўқир эдилар.
Отинбиби онамни очиқ юз билан қабул қилди.
Уғлингизни (хатиб домлага эрингиз томонидан ваъда қилинган
катта ҳалвойи учун) қабул қилишга мажбур бўлдик,— деди ва
қўшимча қилдп:— \ а р қачон ўғлингиз «таббат»'га ўтса, бир товоқ
ширгуруч иишириб келтиришни унутмайсиз, чунки «таббатга то-
воқ» деганлар.
т— Худо ўша кунга етказса, сиз учун бир товоқ палов келтира-
ман,— деди онам унга жавобан.
Отинбиби дастурхонни очиб нон ушатди ва қизларга ҳам
менпнг «ҳалвойим» дан нон берди. Аммо домла сингари нонни
ушатиб, уларнинг олдиларга отмай, ўз халфаси бўлган каттароқ
бир қиз болага нонни берди ва уни ўқувчи болаларга бўлиб бе-
рншни буюрди, бу қиз эса ҳар бир талабанинг қўлига бир бурдадан
нон берди-да, каттароқ нарчани ўзига қолдирди.
Дастурхонга фотиҳа ўқилди, отинбиби менга бисмилло, азуи-
билло айттириб сабоқ бошлатди. Шу билан менинг иккинчи дарс
бошлаш маросимнм битди. Онам кетди, мен бўлсам қнзлар макта-
бида қиз болалар орасида қолдим.
Отинбиби менга абжаднинг ўртасидан сабоқ берди, у берган
сабоқни меи мачитдаги мактабда ўқиган эдим.
Отинбибининг дарс бериш усули домланнкига қараганда бир
оз бошқачароқ эди, у қарандаш-қаламдай бир чўпчани қўлига
олиб, унинг учи билан ҳар бир ҳарфни кўрсатар, бунинг номини
айттирар эди. Лекин отинбиби ҳам менинг у ҳарфни таниш-тани-
маслигим билан иши йўқ эдп. 1
1 Т а б б а т — қуръоп сураларидан бири. С у р а — бўлакча.
130
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Отинбнби ўзининг бутун вақтнни сабоқ бсрувга сарф этар,