Reşat Nuri Güntekin’in Eserleri

B...27 Ağustos
Bu akşam, minimini bahçemizde ziyafet vardı. Munise ile beraber, 
Hacı Kalfa ile ailesini akşam yemeğine davet etmiştik. Alay olsun diye 
sokaktan üç dört kırmızı kâğıt fener aldırmış, cılız bir badem ağacının 
sofra üzerine eğilen dallarına asmıştık. 
Hacı Kalfa, bunları görünce pek keyiflendi: 
-Ayol, bu ziyafet değil, On Temmuz şenliğidir, dedi. 
-Hacı Kalfa, bu gece benim kendi On Temmuzum, dedim. Evet, bu 
gece kendi hürriyet şenliğimdi. Çalıkuşu, kafesinden kurtulalı bu gece 
downloaded from KitabYurdu.org

---

258 
tam bir sene olmuştu. Bir sene, üç yüz altmış beş gün. Ne uzun? 
Evvela çok neşeliydim. Mütemadiyen gülüp söylüyordum. O kadar 
maskaralık ediyordum ki, Samatyalı Madam, gülmekten tıkanıyor, 
Hayganuş’un sivilcelerle dolu şişkin yüzü dallardaki kırmızı fenerler 
gibi bir renk alıyordu. Hacı Kalfa’nın ellerini dizlerine vurarak: 
-Dil otu mu yedin be kızım? diye gülmesi vardı ki... 
Geç vakte kadar bahçede oturduk, sonra fenerlerimden birini 
Mirat’a, birini Hayganuş’a vererek misafirlerimi selametledim. Munise, 
gündüzden çok yorgun olduğu için daha biz konuşurken sandalyesinde 
uyuklamaya başladı. Onu yatağına gönderdim, kendim, tek başıma 
bahçede kaldım. 
Sakin, yıldızlı bir geceydi. Karşı setteki evlerde ışıklar sönmüştü. 
Dağ yolu, bu yıldızlı semanın içinde korkunç bir gölge yığını gibi 
yükseliyordu. 
Bileklerimle alnımı setin kenarındaki parmaklığın soğuk 
demirlerine dayadım. Etrafımda ne ses, ne hayat, yalnız uçurumun 
dibinde, bu dayanılmaz sıcaklara rağmen hâlâ kurumayan derede hafif 
bir çağıltı, birkaç yıldız aksi. 
Kâğıt fenerlerin mumu artık tükeniyordu. Onların renkli ışıklarıyla 
beraber içimdeki neşenin de sararıp solduğunu, gönlüme derin, çaresiz 
bir karanlığın inmeye başladığını hissediyordum. 
Bu bir senenin kâh karanlığını, kâh aydınlık günlerini birer birer 
hayalimden geçirdim, ne uzun, Yarabbî, ne uzun? 
Soğuğa, cefaya, mihnete hiç şikayetsiz tahammül eden sağlam bir 
vücudum var. 
İhtimal, daha kırk sene, elli sene yaşayacağım. İhtimal daha elli 
yaş bu hazin muzafferiyetin hazin yıldönümünü görmem lâzım gelecek. 
Hayat, ne uzun, Allah’ım, ne uzun? 
İhtimal, Munise de bana kalmayacak. 
Saçlarıma yavaş yavaş aklar düşecek. 
downloaded from KitabYurdu.org

---

259 
Ümit edeyim, tahammül edeyim, güzel. Ben, buna razıyım, fakat 
niçin, neyi beklemek için? 
Bu bir sene içinde, birkaç defa, kendimi zapt edemedim, ağladım. 
Fakat bunların hiçbirisinde bu gece gözkapaklarımın içini yakan 
yaşlardaki acılık yoktu. O vakit, sadece gözlerim ağlamıştı. Bu gece 
gönlüm ağlıyor.