Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

ЖАХ.ОНадабиёти
<7

ОдилаДуду — Хуш келибсиз, Халил афанди!
X а л и л — Бу ким бўлди? (Одилага.) Сен менинг хотиним — Малак эмасмисан? Мен сафардан қайтгунча роса қариб қолибсан-ку!
Р у қ и я — Нималар деб валдираяпсан, Халил? Одилахонимни танима- дингми, нима бало? Сенга нима жин урди?
Ш а р и ф — Халил, бери кел. Мана бу ерга ўгир... (Укасини диванга ўтҳа- зади, жуббасининг тугмасини ечади, ичгани сув беради, юзига сув сепади.)
X а л и л — Менга қаранг, ака, замзамдан йўқми? Нима бало, менга қанақа заққум ичиряпсиз?
Р у қ и я — (Шарифнинг қўлига тармашади.) Ҳой, Шариф, нима қилди укангга?
Ш а р и ф — Нима қиларди! Ўлгудай ичиб олипти, ярамас! Ароқ ичса нима бўларди!
ОдилаДуду — Оллоҳ паноҳида асрасин! Нима, ҳали ароқ ичадими?
Р у қ и я — Эсингни йиғ, Шариф. Умрида ароқ деган нарсани оғзига олган эмас-а! Ароқ бўлганда ҳам, уни ичишга ақли етармиди? Нима бало, укангни билмайсанми?
Ш а р и ф — Нега ўз укамни билмас эканман? Хўп яхши биламан-да! Лекин ароқнинг ишини ҳам биламан! Боя ҳаммаёқни мушк ҳиди тутиб кет- ди дедингиз. Мушк ҳиди эмас, ароқнинг сассиғи тутиб кетди, онажон.
ОдилаДуду-Ё Парвардигор, бор умидим сендан! Мени ақлдан оздириб қўйма! Ҳеч кимга ишониб бўлмайди-я!
3 а ҳ р о киради. X а л и лга таажжуб билан қарайди.
3 а ҳ р о — (Аста онасининг ёнига келади.) Ойижон, Халил афандига нима бўлипти?
ОдилаДуду — (Секин.) Қани, энди сенинг ҳам, Халилингни ҳам бўйни узилса... Нусханг қурсин сенинг. Тузукроқ одам топилмадими?
3 а ҳ р о — Тоблари қочиб қолмадимикин? Нега ҳадеб обизамзам сўраяп- тилар? (Пиқиллаб йиғлайди.) Ўлиб қолмаса гўрга эди. Ўлиб қолсалар, мен ҳам ўзимни қудуққа ташлайман.
ОдилаДуду — Ўчир овозингни! Жим бўлсанг-чи. Эшитиб қолишса, шарманда бўламиз-а!
X а л и л — (Ўзига-ўзи.) Оҳ-оҳ-оҳ! Берсанглар-чи, менга замзам! Одам ўз умрида лоақал бир марта замзамни ичиб кўрмоғи керак дейишади. Иўқ, замзамни кундузи ҳам, кечаси ҳам ичмоқ керак... Ичаман деганингда, қўш қўллаб замзам тутадиган меҳрибон одамларни қайдан топса бўларкин?