Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

Ш а р и ф — Ё Парвардигор, менга ўзинг сабр бер.
ИККИНЧИ КЎРИНИШ
Бошига рўмол ташлаб олган М а л а к киради.
Ш а р и ф — Манави одам беҳуда бир гапга бизни ишонтирмоқчи бўляпти — гўё сен унданан мамнун эмишсан?
X и л м и — (Малакка.) Жавоб берма...
Ш а р и ф — Бу нима деганинг?
X и л м и — Бунинг маъноси шуки, хотиним мен буюрган ишни қил- моғи керак. Мен унга “жавоб берма” дедим. Демак, у жавоб бермайди.
Ш а р и ф — Нима учун?
X и л м и — Шунинг учунки, менинг хотинимга отини айтиб мурожаат қилишга ҳеч кимнинг ҳақи йўқ. Агар сиз ундан “Хоним афанди! Марҳамат қилиб бир саволимга жавоб берсангиз — сиз бу одамдан мамнунмисиз?” деб сўраганингизда у, албатта, жавоб берарди...
Ш а р и ф — Вой, худо кўтарсин сенларни, майли, сен айтгандаёқ сўрай: “Хоним афанди, манави нусхадан мамнунмисиз?”
М а л а к - Ҳа, мамнунман.
Ш а р и ф — Нима? Нима дединг? Вой, худонинг қаҳру-ғазабига учра- гур-ей...
X и л м и — (Малакка.) Бор, уйга кир... Бу беадаб одамлар мулойим гаплашишни билмас экан. У менинг эрлик нафсониятимга тегиб кетди. Мен энди уни аяб ўтирмайман. (Малак ўз хонасига йўналади.)
Ш а р и ф — Ҳой, ноинсоф, менга қара! Мулойимликни пишириб қўйип- тими бу ерда? (Малакка.) Бир дақиқа тўхтанг, муҳгарам хоним афанди, мар- ҳамат қилиб, жичча тўхтанг. Бу муҳтарам зотнинг қайси фазилатлари сизга маъқул бўла қолди?
М а л а к — У яхши, олижаноб, ҳалол одам.
УЧИНЧИ КЎРИНИШ
X а л и л билан Р у қ и я киради.
X а л и л — Ие, бу одам ҳали ҳам шу ердами? Нима қилиб юрипти? Хотиним ҳали бу фалокатдан қутулгани йўқми?
X и л м и — Халил афанди... Бу ерда сенинг хотининг йўқ. Ўзинг бу ердан жўнаб қолсанг бўларди. Менинг рашким ёмон. Хотиним аввалги эри билан учрашса, индамай томоша қилиб туролмайман.
X а л и л — Сен кимсан ўзинг? (Шарифга.) Оғажон, ҳайдаб солинг уни бу ердан...