R sayfullaye V a, B. M e n g L iy e V, G. Bo q iyeva, M. Q u r b o n o V a, Z. Y u n u s o V a, m a b u z a L o V a h o z I r g I

1) egasi ifodalangan (nutqda nam oyon bo‘lgan) gap;
2) egasi ifodalanmagan (nutqda nam oyon bo'lmagan) gap.
Egasi ifodalangan gap. 
Kesimdagi 
( W ) ,
(Pm) xususiyati va
ularriing o ‘zaro munosabati tufayli nutqda egani tushirib qoldirish
mumkin bo'lmaydi. Bunda ega n in g nutqiy voqelanishini zarur qilib
qo'yadigan:
I. (W) ga b o g iiq omil.
II- (Pm) ga b o g ‘liq omil mavjud.
I. 
Kesimdagi 
[W]ga 
bog‘liq holda ega ifodalanishining
zarur ligi.
1. Kesimning (W) qism i vazifasida frazema (ibora) kelganda,
egani tushirib qoldirishning îlo ji yo‘q: 
1. Bu voqeadan lamshidning
kapalagi tichib ketdi. (G a z.). 2. Markazga kelib, bo'lib o ‘tgan
voqealarnifig butun tafsilotini eshitgan 
Qalandarovning ftg'oni
falakka chiqdi. Bunda ega ifodalanishining zarurligi, ko‘rinib
turibdiki, gapning qolipiga e m a s , balki iboralarda ega bilan kesim
aloqasining o‘ta zichligi, iboralarning barqaror hodisa ekanligi bilan
bog‘liq.
2. Ma’lumki, 
ayrim h.ollarda o‘ tim li fe’lning semantikasi
ularning vcsitasiz to'ldiruvchi bilan kompletiv (o‘ta zich) aloqada
bo‘Iishini taqozo qiladi (m asalan, 
kuiatmoq, ko'rmoq, aytmoq). Bu
so‘zlarning obyekt valentligi (tushu m kelishigidagi kengaytiruvchisi)
zaruriy. Shu boisdan fe’l majhul nisbatga o'tgach, ularning vositasiz
to‘ldiruvchisi egaga aylanadi, shuningd&k, mazkwr kompletiv 
a lo q a *  
ham 
saqlanib qoladi, 
a w a l 
to ‘ldiruvchi, 
endi esa 
eganing
ifodalanishi zarur b o lib qoladi: 1.