Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — (Ko‘zlarida yosh o‘ynab) Yolg‘on!.. Hech qachon 
yig‘lamaganman!..
Alomat: — Yig‘lagansiz. Faqat, ko‘zingizni narigi tomoni bilan 
yig‘lagansiz. Ko‘z yoshlaringiz tashqariga emas, ichkariga oqqan. 
Mana, mening ichim to‘la temir-tersak, sizning vujudingiz esa faqat 
ko‘z yoshidan iborat. Lim-lim yosh…
qo‘chqor: — (Baralla yig‘laganicha oyoq ostidagi yashikni zarb 
bilan tepib) E, padariga la’nat hammasining!!!
Alomat: — (Gipnozni  to‘xtatib)  Nega unaqa qilasiz, Qo‘chqor 
aka? Aytdim-ku, gaplarimning hammasi yolg‘on deb. Bu gaplarga 
isho nish uchun juda go‘l, kaltafahm bo‘lish kerak. Nahotki, siz shu-
naqa odam bo‘lsangiz?
qo‘chqor:  — E, yolg‘oningizning ham padariga la’nat! 
(Yosh  bolaga  o‘xshash  g‘ingshib  yig‘laydi.  Alomatning  yelkasida-
gi qizil mikrosxemani oladi-da, qo‘shni hovli tomonga otib yuboradi.) 
Bozortoy!.. Ho‘, Bozortoy! Bir qarab yubor, og‘ayni, juda kerak bo‘p 
qolding!.. Bozortoy, jon do‘stim, bir qaragin, ikki og‘izgina gapim bor! 
Senga aytmasam, kimga aytaman, Bozortoy!.. Bozortoy, qadrdonim!..