Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Ha, endi, rahbar bo‘lgandan keyin koyiydi-da…
Alomat: — Bayram kunlari rayondagi namoyishdan bayroq-
cha ko‘tarib o‘tganingizga xursand bo‘lib yuraverasiz. Majlislarda qo‘l 
ko‘tarish-u, chapak chalishni bilasiz, boshqa  baloni ham bilmaysiz! 
Ko‘pincha o‘sha majlisda nima hal bo‘layotganini tushunmaysiz!
qo‘chqor:  —  (Ta’sirlanib)  Gapingiz  noto‘g‘ri,  Alomatxon.  
„Hurmat taxta“sida  suratimiz turipti…
Alomat: — Endi bor umidingiz bolalaringizdan. Ularni o‘qitib, 
„katta odam“ qilmoqchisiz. Lekin ularingizdan „katta odam“ chiqmay-
di. Daladan beri kelmaydigan, chalasavod bolalardan nimaniyam 
kutib bo‘lardi? Buni bilasiz. Yana „ko‘pga kelgan to‘y“, deb yuravera-
siz. Axir umr o‘tib ketayapti-ku, Qo‘chqor aka! 
Qo‘chqor. (Ko‘ngli  to‘lib) Baribir yig‘lamayman… Yaxshi yasha-
yapmiz, bildingizmi!.. 
Alomat: — Yig‘laysiz… Ana, ko‘nglingiz to‘lib turibdi… 
Labingizni tishlamang, Qo‘chqor aka, foydasi yo‘q. Axir, yosh ko‘zdan 
chiqadi, og‘izdan emas…