Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Bolalaring qani?
qumri:  —  Maktabda.  Chiqib  to‘g‘ri  shu  yoqqa  kelishadi. 
Turobingiz ko‘chaga chiqib olib, faqat sizni kutadi. Qolganlariyam 
„dadam-chi dadam“ deyverishib odamni qon qilib yuborishdi. Ularga 
qarab turib, jahl qilmay men o‘lay, dedim-u, yugurib kelaverdim. Uch 
kun — ming kun bo‘pketdi... (Yig‘laydi.)
qo‘chqor:  —  (Xotiniga  g‘alati  sinchkovlik  bilan  tikilib.) Ayol 
kishining har zamonda yig‘lab turgani yaxshi... Menga qara-chi.
qumri: — Ha?
qo‘chqor: — Ko‘zlaring nimadan yasalgan, Qumri?
qumri: — Voy, u nima deganingiz?
qo‘chqor: — Dalaga ovqat olib borganingda meni qanaqa qilib 
toparding?
qumri: — (Yelka qisib) Bilmasam... (Erining qarshisiga cho‘kib) 
Biron nima bo‘ldimi, dadasi?

---

284
qo‘chqor:  — Bo‘ldi-da, Qumri, bo‘ldi... (Xotinining  qo‘llarini 
olib, birpas tikilib turadi, so‘ng yuziga bosib ko‘zlarini yumadi.)
qumri: — Voy, nima qilganingiz bu, Qo‘chqor aka, boladan 
uyalsangiz-chi... Uch kun o‘tib ham kayfingiz tarqamadimi? Turobjon, 
bor bolam, ko‘chaga chiqib qara-chi, akalaring kelayaptimikan?