Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Nosir hoji: juda yaxshi ish bo’libdi. Usmonxon, ustozlar oyog’i ostiga bitta qo’yni oborib so’ysangiz qanday bo’larkin?
Usmon: xo’p bo’ladi, dada. Unday bo’lsa men boraqolay.

(keying epizod Elbekning hovlisida jadidlar yig’ilishi. G’ulom Zafariy Elbekka she’r o’qiyapti)

G’ulom Zafariy: Elbek, manavini eshit.
Ilhomning vaqti yo’q seldek keladi
Jalloddek rahm etmay dilni tiladi.
Ayondir bir kuni aylaydi xarob
Mayliga, mehrimni go’yoki sharob
Shimirdim yashayman tilsin dilimni
Ey mehnat sevmayman tirik tilimni.
Qoyil, qoyil.


Elbek: G’ulom Zafariy
G’ulom Zafariy: labbay.
Elbek: Usmonning yangi kitobi oxirgi paytlarda qo’lingizdan tushmay qoldi-da.
G’ulom Zafariy; nimasini aytasan, Elbek. Hech o’qib to’ymayman. O, chanqoq yurakka suvdek, ziyoga tashna qalbga nurdek bu she’rlar. Axir, mana shu she’rlari zabardast shoir bo’lib yetilganligidan dalolat emasmi?
Elbek: Nimasini aytasiz domla. Usmon nafaqat adabiyotimizni, balki millatimizning faxridir.
(Abdulla Qodiriy, Cho’lpon, Usmon Nosir kirib keladi)
Elbek: assalomu alaykum.
G’ulom Zafariy:
Bog’ sayridin qaytdi uch quyosh
Biri Cho’lpon, biri Qodiriy, Usmon. Qalay?
Cho’lpon:
Bog’ sayridan qaytgan ersa, uch quyosh
Peshvoz chiqmish alarga yana bir quyosh.


Qodiriy: quyosh bosib ketdi, Elbek hovlisin.
(stol atrofida o’tiradilar. Duo o’qiladi.)
Usmon: (Cho’lponga) ustoz, men Shekspirning “Hamlet” asarini ko’p tillarda, ko’p sahnalarda tomosha qildim. Ammo sizning tarjimangizda qo’yilgan Hamza teatrining Hamlet spektakli meni yuragimni larzaga keltirdi. Iste’dodingiz oldida bosh egaman ustoz.
Cho’lpon: rahmat, uka. Tashakkur. Sen bergan baho men uchun ancha ahamiyatlidir.
Qodiriy: Cho’lpon, Shekspirni o’zbekka tanishtirib, elning ma’naviyatini yana bir pog’onaga ko’tardingiz do’stim. Bu nihoyatda ulug’ ish.