Qadam yangi 2 кирилл indd

Йўловчи ёрдам кўрсатмоқчи бўлиб туядан 
тушибди ва сувдонини ночорга узатаётгани-
да ҳалиги одам катта тош билан йўловчини 
уриб яралабди. Кейин унинг туясига миниб, 
қоча бошлабди. Шунда яраланган йўловчи 
ортидан бақирибди: «Ҳой, майли, туя сен-
да қолаверсин, розиман. Фақат илтимос, бу 
воқеани ҳеч кимга айтма. Бўлмаса инсонлар 
бир-бирига ишонмай, ёрдам ҳам бермайдиган 
бўлиб қолади. Мен шундан қўрқяпман».
Тўхтаб, ўзимизга бир разм солайлик. Ҳаёти-
мизни, турмуш-тарзимизни сарҳисоб қилайлик. 
Ҳаётимиздан мамнун бўламизми, тўғри ва завқ 
билан яшаяпмизми? Виждонингизга қулоқ со-
либ кўринг-а, қаерларда хато қилаётганингизни 
ва уни тузатиш учун нималар қилиш кераклиги-
ни айтармикан?!
Бир кўнгли кенг аёл меҳрибонлик уйидан 
жажжи қизалоқ асраб олибди. Аёл унга ғамхўр-
лик қилиб яхши қарабди ва болалар боғчасига 
жойлаштирибди. Кунларнинг бирида боғчада-
ги бошқа болалар қизни «етимча, асранди», 
деб масхара қилишибди (Аслида, болаларнинг 
пок фитратида бундай масхаралаш одати 
бўлмайди, оиласидан ўрганиб қилади).
Кечки вақт қизни олгани онаси келганида, 
қизалоқ кўзларида жиққа ёш билан онасидан 
сўрабди: «Ойижон, асранди нима дегани?»

---

31
Қ
Она меҳр тўла кўзлари билан қизига қараб, 
шундай дебди: «Бошқа болалар каби онаси-
нинг қорнида эмас, қалбида катта бўлган де-
ганидир, қизим». Қизалоқ қувониб кетиб она-
сини қучоқлабди.
Нега узоқни яқин қилувчи, оғирни енгил қи-
лувчи турли воситалар ривожланса-да, инсон-
лар тобора ўзини бахтсиз ҳис қилмоқдалар? 
Нега инсонлараро меҳр-оқибат йўқолмоқда? 
Ўйлаб кўрганмисиз? Нега?
Таиландда маймунларни тутиш учун ажо йиб 
тузоқ қўйиш усуллари бор. Узун занжирнинг бир 
учини дарахтга боғлаб, бошқа тарафига кокос 
ёнғоғи боғланади. Кокосни кичкина тешиб, ичи-
га ширинлик қўйилади. Маймун шу ширинлик-
нинг ҳидига келади. Қўлини зўрға кокос теши-
гига тиқади. Ширинликни ушлаган вақти қўли 
мушт ҳолатида бўлгани учун ташқарига чиқа-
ролмайди. Овчилар яқинлашганида, маймун 
довдираб қочолмайди. Аслида, маймунни ҳеч 
нарса ушлаб турмайди. У бу вазиятда ширин-
ликни қўйиб, қўлини кичкина тешикдан чиқа-
риши керак эди. Лекин маймунларда очкўзлик 
кучли бўлгани учун камдан-кам маймунлар бу 
тузоқдан қутулиб қоладилар.
Бизларни ҳам тузоққа туширган ва қопқон-
да қолишимизга сабаб бўлаётган нарса бу зеҳ-
нимизга ўрнашган ҳирс ва очкўзлик эмасми? 

---

32
С
Х
Эллик йил аввал ҳам инсонларда пул бор эди. 
Дўконларда эҳтиёжига етадиган ўнта маҳсулот 
бўларди. Одамларнинг пули эса ўнта маҳсулот-
нинг бештасига етарди. Яъни, эҳтиёжининг яр-
мини ололарди. Бугун ҳам инсонларда пул бор. 
Одамларнинг пули эса уларнинг юзтасига ета-
ди. Бу юзтаси эҳтиёжидан ҳам ортиқча. Лекин 
инсон тўймаяпти, эҳтиёжи бўлмаса ҳам бош қа 
нарсаларни ололмагани учун ўзини бахтсиз ҳис 
қиляпти.
Қадим замонда бир подшоҳ бўлган экан. 
Катта мамлакат ҳукмдори ва беҳисоб хази-
на эгаси бўлса-да, ўзини ҳамиша бахтсиз ҳис 
қиларкан. Кошонасига турли масхарабозлару 
созандалар келса ҳам унинг кўнглини кўтарол-
мас экан. Подшоҳ бир куни дебди:
– Узоқ тоғларда бир донишманд яшайди. 
Уни ҳузуримга олиб келинг. Дардимга фақат у 
чора топиши мумкин.
Мўйсафид донишмандни олиб келишибди.