3 – жадвал.
(айнан шу вазиятда мос келмайдиган (сақланмайдиган)хулқ ва хусусият)
О. Туйғули, хис-ҳаяжонли мулоқотга тайёргарлик.
115. Қўйган талабининг юқоирили сабабли атрофдагилар билан ўзаро муносабатда қониқмаслик туйғуси. 115. Атрофдагилар билан ўзаро муносабатлари онда сонда уни кутган юқори туйғуларин қониғқтиради. Бу эса ишончсизликка, тушкунликка, ичик танҳоликка олиб келади. Кўнгил очадиган алоқаларга йўл қўймайди.
116. Шарт-шароитга мослашишга тўғри келиши тўғрисидаги фикр. 116. Керагидан оз нарсага эришдим деб ўйлайди. Ўзини хафаланган сезади. Мавжуд ҳолатга бўйсунишга, жорий талабларга мослашишга мажбур.
117. Ўз кучига ишончсизлик. Лоқайдлик ва безовталик. Қарама-қаршиликдан қочишга интилиш. 117. Хохиш истаклардан ҳоли. Қийналган, ўз маҳоратини кўрастишга халал бераётганликларини сезади. Учрашувлардан қочиб, осойишталик излайди.
118. Ўзгаларга юқори даражада талабчанлик. Нозик табиатлилик. Айни вақтда зиддиятдан қочишга интилиш. 118. Алоқаларни танлашда талабчан ва равшан. Ўз мақсадларини амалга оширишда тўқнашувларни четлаб юради.
119. Ўз худбинлигидан норозилик туйғуси. 119. Салга хафа бўладиган, таъсирчан, шахсий туйғуларга берилувчи.
120. Хиссий муносабатга интилиш. Ўзга жинс билан қизиқиш. 120. Туйғуларга жалб қилинишни хоҳлайди, хисситли алоқаларга тайёр, кучли ҳаяжонли ҳолатни ечишга ҳаракат қилади, интилади.
121. Мададдан ажраб қолмаслик учун вақтинча келишувга заруратнинг шубҳасизлигини ҳис қилиш. 121. Ички туйғу ва муҳаббат бўлмаган ҳолатда вақтинчалик ён бериб танҳоликка берилади. Бирор кимса билан яқин алоқада бўлишига қарамасдан, ҳис туйғу сезмайди.
122. Юксак ҳиссий талабанинг вужудга келиши. Юқори даражадаги масъулиятсиз яқин алоқага киришиш истаги. 122. Чуқур ҳиссиётларни талаб қилмайдиган яқин алоқага жалб қилинишини хоҳлайди.
123. Қаноантланмаслик туйғуси. қадрига етмаганликлари, ўзича бўлмаган одамларнинг фикри билан хисоблашишга тўғри келиши хусусидаги мулохазаси. 123. Ўзини камситилгандек сезади. Ўзини юқори баҳоланмаган ва юқори даражада ўзгалар томонидан баҳоланмаган ҳисоблайди. Бошқаларга мослашиш зарур деб ҳисоблайди. Яқин алоқалар унга ҳиссиётларидан қўзғатиш учун туртки бўла олмайди.
124. Ихтиёрий ҳамкорликка қаршилик кўрсатгани учун ноқулайлик ҳисси. 124. Уйғун кўнгил алоқлари ўрната олмаслигидан азоб чекади. Дил боғлиқлигини сезолмаслиги туфайли ўзини бошқалардан ажратиб қўйилгандек хис қилади.
125. Хиссий жиҳатдан ҳамкорликка ортиқ даражада талабчан бўлиш. Айни пайтда ўзининг бошқалар билан алоқада бўлишига монелик қилувчи мустақилликка эришиш. 125. Шерик танлаганда жуда инжиқ ва юқори туйғу кутади. Шу сабабли яқин кўнгил алоқалари ўрната олмайди.
126. Ўз худбинлиги оқибатда вужудга келган маҳдудлик туфайли туғилган аламни хис қилиш. 126. Ўз хиссиётларига таъсирчан, асабий. Шу сабабли яқин дил алоқалари ўрната олмайди ва танҳоликда қолади.
127. Тундлиги туфайли туғилган ноқулайликни хис қилиш. Кўнгилдаги енгил алоқаларнинг ўрнатилишига халал берувчи чегараланган коммуникативлик. 127. Танг ҳолатини кўнгил алоқаларисиз қониқтиради.
128. Хиссий секинлашиш ҳолати. Бу номақбул муросанинг иложиз зарурияти туфайли воқе бўлади. 128. Паст келишга мажбур, шунинг учун ҳам кўнгил алоқалари ўрната олмайди. Вазият талабларига мослашиш учун муроса қилишга мажбур.
129. Ишончсизлик. Айни вақтда бу туйғуни яширишга интилиш. Шарт-шароитга мослашишга интилиш. «Ҳаммаси жойида» дейишга имкон берадиган таассурот туғдириш. 129. Вазият талабаларига мослашади, ўзига етарли ишончи бўлмаганлиги учун очиқ тўқнашувларни четлаб ўтади.
130. Қониқмаслик ҳисси. Унинг қадрига етмаганликлари, уни тушунмаганликлари ҳақида фикрнинг мавжудлиги. Мажбурий битишув кўнгилни хира қилади. Хиссий қизиқиш йўқ. 130. Ўзини камситилган хис қилади. Ўзини унча юқори баҳоланмаган, тушунилмаган санайди. Бировларга мослашиш кераклигини сезади. Шу сабабли бирор кимса ёки нарсага чуқур кўнгил боғлаши қийинлашади. Шунинг учун самимий, яққол намоён бўла олмайди.
131. Ҳолат фрустрацияга яқин. Ўз ҳуқуқларини ҳимоя қилиш гали келганда тусиқларни ҳис қилиш. Аммо фаол курашишга рағбатнинг йўқлиги. Ҳар қандай келишув яхши фақат зиддиятлардан четлаб ўтилса бас. 131. Ўзи мақсадларини рўёбга чиқаришда қарама-қаршиликларга дуч келади. Бу эса унда норозилик, нафрат уйғотади. Аммо у ўзи шахсий осойишталиги учун жуда бўш ҳаракат қилади ва мавжуд ҳаракатларга мослашади.
132. Қаноатланмаслик ҳисси. Бошқалардан кўра унинг бошига қийинчиликлар кўпроқ тушганлиги тўғрисида фикрнинг мавжудлиги. Шу билан бирга эпчиллик шароитга қараб мослаша олишга фаол киришиш. 132. Бошқаларга қараганда менга кўп қийинчиликлар дуч келади деб ўйлайди ва ўзини хафаланган сезади шнга қарамасдан ўз мсақсадларига тиришқоқлик билан интилади ва мавжуд қийинчиликларни усталик билан енгишга ҳаракат қилади
133. Қониқмаслик ҳисси. Алам, уни қадрламаганликлари, уни ҳеч ким тушунмаганлиги ҳақидаги фикр. Айни вақтда шароитга мослашиш кераклигини хис қилиш. 133. Тўла, чуқур ҳамжиҳатликк эриша олмаганлигини сезади ва ўзини хафаланган, ўз ҳолига ташлаб қўйилган хис қилади. Ичик туйғуларини босиб, келишув ва вазиятлга мослашишга мажбур
134. Машаққат олдида ожизлик ҳисси. Уларни енгиб ўтишга эмас, балки шароитга мослашишга интилиш. 134. Вазият талабларига мослашиб, келишувга киришишга мажбур. Шахвоний туйғуларини қониқтирилга ҳаракат қилади.
