Politechnika łÓdzka

Rysunek 10.11 Oświetleniowa dioda mocy LED a, oraz jej charakterystyka 3D – prądowo – napięciowo – temperaturowa b.
Wyznaczenie charakterystyki oporności dynamicznej danego elementu jest bardzo ważnym kryterium z punktu widzenia diagnostyki i eksploatacji tego elementu dla danego urządzenia, bowiem pozwala na wizualizację zmienności jego parametrów – np. przy zastępowaniu tego elementu jego zamiennikiem.

Na rys. 10.12 przedstawiono schemat układu do wyznaczania charakterystyk prądowo – napięciowych oporności dynamicznych.

Rysunek 10.12 Schemat układu do wyznaczania charakterystyk prądowo – napięciowych (charakterystyk dynamicznych).


Rezystory stałe.

Budowa rezystorów i elementów oporowych, oraz ich konstrukcja jest uzależniona od przeznaczenia – a więc od mocy. Rezystory budowane są najczęściej jako tzw. węglowe, polimerowo – drutowe, warstwowe, i objętościowe (masowe).

Dla znacznych wartości prądów rezystory produkowane są w postaci drutów bądź taśm oporowych, zwijanych w sposób sprężynowy, zaś dla bardzo dużych prądów (mierzonych w kiloamperach kA) rezystory produkowane są jako taśmy lub płaskowniki łączone w zestawy.

Rezystory metaliczne wykonane ze stopów oporowych, charakteryzują się dodatnim współczynnikiem TWR, zaś wykonane z materiałów niemetalicznych (tzn. rezystory kompozytowe) charakteryzują się ujemnym współczynnikiem TWR.

Do głównych parametrów wyróżniających rezystory stosowane w urządzeniach i układach powszechnego użytku należą:

1. 
   rezystancja,
   
2. 
   tolerancja odchyłki rezystancji,
   
3. 
   moc znamionowa,
   
4. 
   czas przeciążenia powyżej mocy dopuszczalnej,
   
5. 
   wartość znamionowa napięcia,
   
6. 
   częstotliwość pracy,
   
7. 
   napięcie generacji szumu śrutowego²
   
8. 
   częstotliwość graniczna zastosowania.
   

Do najczęściej produkowanych i występujących typów rezystorów zalicza się rezystory węglowe oraz drutowe. Rezystory układów elektronicznych wykonanych w technologii SMD³, są wytwarzane na nośniku ceramicznym poprzez naniesienie warstw kompozytowo – polimerowych i są zasadniczo elementami masowymi.

Wszystkie produkowane rezystory wykonywane są na konstrukcji nośnej z materiału elektroizolacyjnego, najczęściej wysokotemperaturowej ceramice kordierytowej lub szamotowej), W niektórych typach produkowanych rezystorów stosuje się również glinkę kaolinową, a do produkcji elementów przeznaczanych do montażu powierzchniowego SMD, stosuje się porcelanę dielektryczną elektroniczną, tzw. porcelit (porcelany technicznej o podwyższonej odporności na pękanie).