Polimorfizm, undan foydalanish mexanizmlari

Ko’rsatkichlar, havolalar va ajdod sinflari. Endi siz shunday deyishingiz mumkin: “Yuqoridagi misollar g’alati tuyuladi. Nega men faqat kichik ob’ektdan foydalanishim mumkin bo’lsa, men ajdod-sinf ko’rsatkichidan yoki avlod sinf ob’ektiga havoladan foydalanishim kerak? ” Buning bir qancha yaxshi sabablari bor ekan.
Birinchidan, siz hayvonning nomi va tovushini chiqaradigan funksiyani yozmoqchisiz deylik. Ajdod-sinfga ko’rsatkich ishlatmasdan, funksiyani ortiqcha yuklash orqali buni amalga oshirishingiz kerak. Masalan:
void report(Cat &cat)
{
cout << cat.getName() << cat.speak() <<” deydi”<< ’\n’;
}
void report(Dog &dog)
{
cout << dog.getName() << dog.speak() <<” deydi”<< ’\n’;
}
Juda qiyin emas, lekin tasavvur qiling-a, bizda 30 xil turdagi hayvonlar bor. Biz 30 ta ortiqcha yuk yozishimiz kerak edi! Bundan tashqari, agar siz yangi turdagi hayvonlarni qo’shsangiz, u holda siz ushbu turdagi hayvon uchun yangi funktsiya yozishingiz kerak bo’ladi. Bu juda katta vaqtni yo’qotishdir.
Biroq, mushuk va it hayvonni meros qilib olganligi sababli, mushuk va itning Animal qismi bor, shuning uchun biz quyidagilarni qilishimiz mumkin:
int main()
{
Cat cats[] = { Cat(”Matros”), Cat("Ivan"), Cat(”Martun”) };
Dog dogs[] = { Dog(”Barsik”), Dog(”Tolik”), Dog(MTyzikM) };
for (int iii=0; iii < 3; ++iii)
cout << cats[iii].getName() << cats[iii].speak() <<” deydi”<< '\n';
for (int iii=0; iii < 3; ++iii)
cout << dogs[iii].getName() << dogs[iii].speak() <<” deydi”<< '\n';
return 0;}
Endi tasavvur qiling-a, bizda 30 xil turdagi hayvonlar bor. Biz 30 ta massiv yaratishimiz kerak edi - har bir hayvon turi uchun bittadan!
Biroq, Cat va Dog Animaldan meros qilib olganligi sababli, siz quyidagilarni qilishingiz mumkin:
#include
#include using namespace std; class Animal
{
protected:
string m_name;
// Biz ushbu konstruktorni himoyalangan qilamiz,
//chunki biz foydalanuvchilarning Animal sinfi obyektlarini to'g'ridan-to'g'ri //yaratishini xohlamaymiz, lekin biz avlod sinflariga kirish huquqiga ega bo’lishini xohlaymiz.
Animal(string name)
{
mname = name;
}
public:
string getName() { return m name; } const char* speakQ { return "???"; }
class Cat: public Animal
{
public:
Cat(string name)
: Animal(name)
{
}
const char* speakQ { return "Meow"; }
class Dog: public Animal
{
public:
Dog(string name)
: Animal(name)
{
}
const char* speak() { return "Woof’; }
};
#include
int main()
{
Cat matros("Matros"), ivan("Ivan"), martun(MMartunM);
Dog barsik("Barsik"), tolik("Tolik"), tyzik(MTyzikM);
// Cat va Doglar obyektlariga ko’rsatkichlar qatorini yaratish Animal *animals[] = { &matros, &ivan, &martun, &barsik, &tolik, &tyzik}; for (int iii=0; iii < 6; ++iii)
std::cout << animals[iii]->getName() << ” ”<< animals[iii]->speak()<return 0;
}
Bu kompilyatsiya qilish va amalga oshirish bo’lsa-da, afsuski, Animal massivining har bir elementi Animal ko’rsatkichi bo’lishi animals [iii] -> speak () Animnial :: speak () o’rniga speak () metodlari avlodi chaqirishini bildiradi.
Garchi bu usullarning ikkalasi ham ko‘p vaqt va energiyani tejashga yordam berishi mumkin bo‘lsa-da, ular bir xil muammoga ega: ajdod sinfining ko‘rsatkichi yoki havolasi avlodni emas, balki funksiyaning asosiy versiyasini chaqiradi. Agar ajdod ko’rsatkichlarini avlod sinflari usullarini chaqirishning qandaydir usuli bo’lsa.
Yuqorida bir qator misollarni ko’rib chiqdik, ularda ajdod-sinfning ko’rsatkichlari yoki havolalaridan foydalanish mantiqni soddalashtirdi va kod miqdorini kamaytirdi.