Пешонамдаги нур. Маҳмуд Олакош

Пешонамдаги нур. Маҳмуд Олакош
бўшлиққа, ундаги қўлга томон талпиндим. 
Мана ниҳоят унинг қўлини тутдим!.. Дарҳол лабларимга босганча ўпа бошладим. Бироқ,
яна ҳайратим ортди. Мен қўлни ўпганим сайин қўл қаттиқлашиб борарди!..
Кўзларимни очдим. Тубсиз бир жарликнинг лабида турардим!.. Ушлаганча ўпаётганим
қўл эса, ҳайкалнинг қўли эди. Сочи кўпикка ўхшайдиган қандайдир бир одамнинг
ҳайкали эди бу!..
– Бу ёққа кел!..
Овоз келган тарафга ўгирилдим. Саид домла сал нарироқдаги бир дарахтнинг тагида
ўтирарди. Айб иш қилиб қўйган боладек унинг ёнига бордим. Нигоҳлари ўткир ва
ғазабнок эди!.. Ўзига яқинроқ ерни кўрсатганча, “Ўтир!” дея ишора қилди. Ўтирдим.
Бир ўралган кичик қоғозни олдимга ташлади ва: “Буни ол, бу мени танишинг учун!” деди. 
Ҳайрат ичра қоғозни оларканман, сўрадим:
– Бу нима?
– Фақатгина мен қилган бир иш...
Қўлимдаги ғижимланган қоғозга қараб турар, очишга журъат қилолмасдим. Мўъжизага,
аниқ бир мўъжизага рўпара келаман, дея ўйлардим. Бу кичик қоғознинг ичида нима ҳам
бўлиши мумкин?.. Олмосми, ёқутми? Бу олийжаноб, бебаҳо инсон йўқса, бир оддий тошни
ёқут ҳолига, олмос ҳолига келтирганмикин?..
Қўлларим титраганча оча бошладим. Ниҳоят очдим. Тилим айланмай қолгандек бўлди!..
Негаки, қўлимдаги қоғознинг ичида бир нажас, ёнғоқдек катталикда инсон нажаси
турарди!.. Ҳам ҳайрат ҳам жирканиш билан унга қараб турарканман, Саид домлага
ўгирилганча: “Бу инсон нажаси-ку!..” дедим. 
– Ҳа, менинг нажасим.
– Уни нега менга бердингиз?..
– Бир махлуқ эканимни, мен ҳам Аллоҳнинг сенингдек бир бандаси эканимни билишинг
учун!..
Нима дейишимни билмай қолдим. Бир сўз демасдан унга термулиб турарканман, яна
нигоҳларида кескинлик ва ғазаб намоён бўла бошлади:
– Мен сенга тоғутни, мени тоғут ўрнига қўйишинг, менга сиғинишинг учун
танитганмидим? Яхшиямки, пайғамбарларни ва уларнинг мўъжизаларини кўрмадинг!
Йўқса, уларга сажда қилган бўлардинг! 
Аллоҳим!.. Бу одам нималар деяпти?! Улкан бир уят туйғусининг остида эзилганимни ҳис
қилдим. Ер ёрилмади, кириб кетмадим!..
Аҳволимни англагандек, ҳолимга ачинганидан бир оз юмшоқ оҳангда гапира бошлади:
– Менга қара, эй йигит! Инсонни ҳамма ерда кўриб турадиган, ҳар ерда эшитадиган ва
барча дуоларни ижобат қиладиган фақатгина ёлғиз Аллоҳдир. Дуоларни қабул қилувчи
Парвардигор, Ўзига илтижо қилган Нуҳ алайҳиссаломни кема, Ҳазрати Юнус
алайҳиссаломни эса, балиқ орқали қутқарди. Ҳазрати Нуҳнинг қутилишини кемадан деб
билишимиз қанчалик аҳмоқлик бўлса, Юнус алайҳиссаломнинг қутилишини балиқдан деб
билишимиз ҳам худди шундай ақлсизликдир! Ягона қутқарувчи, қутилиш василаларини
яратган Аллоҳнинг Ўзидир! Қутилишларини сабабдан деб билганлар эса, ўша
сабабларни илоҳлаштирган гумроҳлар, жоҳиллардир. Тушундингми?
Тушундим дегандек, бошимни қимирлатдим. Бу ҳаракатимдан қаноатланмагандек, такрор
сўради: “Англадингми?” Секингина “Тушундим”, дедим. Бу сафар бақирганча сўради:
”Тушундингми деяпман!” Мен ҳам “Ҳа, тушундим, тушундим!” дея бақирганча жавоб
бердим. Ва ўзимнинг овозимдан, ҳайқириғимдан уйғониб кетдим.
55 / 59

---