www.ziyouz.com
kutubxonasi
45
sharofati, ana!»
Odaticha, saroy bir burchidan joy oldi. Tevarak-boshdagilar bilan bosh irg‘ab salom-alik
etdi.
«Sovet hukumati... yetmish yilda yetolmagan yutuqqa, qayta qurishni dastlabki
kunlaridayoq... yetdilar! — deya fikrladi Botir firqa. — Ha, jamiyat qayta qurilyapti.
Yangi hayot boshlanyapti. Ha, o‘zbek xotin-qizlari qayta hayot quryapti. Bu tahsinga
loyiq. Ana buni qayta qurish desa bo‘ladi».
Xotin-qizlar biri qo‘yib, biri minbar ko‘tarildi. Birovi Orolni himoya etdi. Birovi tabiatni
muhofaza etdi. Birovi atrof-muhitni ifloslanishiga qarshi nutq so‘zladi. Birovi alyumin
zavodiga qarshi bong urdi.
«Mana shular... qozon-tobog‘idan beri kelmas edi, — dedi Botir firqa. — Ana endi... o‘s,
o‘zbek xotin-qizlari, o‘s! Olg‘a, o‘zbek xotin-qizlari, olg‘a! Barchasi... Ulug‘ Oktyabr
sotsialistik revolyutsiyasi tufayli. Barchasi... sovet tuzumi tufayli».
8 mart yig‘ilishini boshqarib boruvchi aytdi:
— Endi so‘z, otashnafas qayta quruvchimiz, demokratiya bayrog‘ini boshi uzra ko‘tarib
yuruvchimiz... Dilbar Mirzaxo‘ja qiziga!
Baland peshtoqli deraza ostidan oppoq bir narsa qimirladi. Oppoq narsa... bosh-adoq
oppoq bo‘ldi. Bosh-adoq oppoq matoga burkanmish bo‘ldi.
Oppoq narsani... boshi qaerda, bilib bo‘lmadi. Yuzi qaerda, bilib bo‘lmadi. Yelkasi
qaerda, bilib bo‘lmadi. Oyoq-qo‘li qaerda, bilib bo‘lmadi.
Oppoq narsa minbar sari qimirlab bordi. Ha-ha, qimirlab bordi!
Oppoq narsa qimirladi-qimirladi — minbarga chiqib bordi. Yig‘ilganlar sari yuzlandi.
Botir firqa ana shunda oppoq narsani bet-boshini ko‘rdi: kulchaday bir yuz bo‘ldi,
qoramag‘iz bir yuz bo‘ldi.
Kulcha yuz xaloyiqqa tik qaramadi. Xaloyiqdan nigoxini bekitdi. Qo‘lidagi qog‘ozdan ko‘z
olmadi.
Botir firqa oppoq narsaga tigashdi-tikildi — kim ekanini bilmadi. Tevarak-boshdan so‘ray
dedi — ayol kishini surishtirishdan orlandi.
«Iya, bu otinbibi kim bo‘ldi? — dedi Botir firqa. — Bunday otinbibilar yo‘q edi-ku?
Bunday oppoq kiyim-bosh kiyish yo‘q edi-ku? Yo shunday oq kiyim-bosh moda
bo‘ldimi?»
Oppoq narsani lablari... bulk-bulk etdi. Aftidan, oppoq narsa... kalima o‘qidi. Kulcha
yuzlariga fotiha tortdi. Oldin o‘ng tarafiga tuf-tuf-tuf etdi. Keyin chap tarafiga tuf-tuf-tuf
etdi.
Botir firqa minbar ko‘rdi — bunday minbar ko‘rmadi. Notiq ko‘rdi — bunday notikni
ko‘rmadi.
«Chindan-da, bosh-adoq oppoq kiyinish... moda bo‘ldimikin-a?»
Botir firqa shu xayolda saroy alangladi. Chindan-da, saroyda oppoq matoga burkangan
xotin-qizlar mo‘l bo‘ldi. Har uchta xotin-qizni bittasi oppoq matoga o‘ralgan edi.
«Ha-a, buyam yaxshi, — dedi Botir firqa. — Oqlik — ezgulik!»
Oppoq narsa tag‘in tevarak-boshiga tuf-tuf, etdi. Yonboshlariga tuf-tuf etdi. Keyin,
nutqini boshladi:
— Bismilloxir raxmonir rohiym. Rasululloh sallollohu alayhi va sallam ansorlariga
iymondan o‘git berib, hayo iymondandur, deydilar....
Botir firqa ana shunda oppoq narsani tanidi. «Iya, bu Dilya-ku, Dilya! — dedi. — O’sha
o‘zimizni Dilya...»
Botir firqa oppoq narsani og‘zidan ko‘z uzmadi. Ko‘zlari oppoq narsani og‘zida bo‘ldi,
xayollari oppoq narsani o‘tmishida bo‘ldi...
Oppoq narsa davomi etdi:
Bu dunyoda o’lib bo’lmaydi (qissa). Tog’ay Murod
Do'stlaringiz bilan baham: |