Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
69
o’ldirish? Sizlar meni KIM deb o’ylayapsizlar?! 
Torn tugunni jahl bilan otib yubordi. Tugun devorga zarb bilan urildi va g’oyib bo’ldi. 
Jennings jim bo’ldi va ortiga qayrildi. Ammo Torn uni to’xtatdi. 
- Jennings... 
- Janob? 
- Sizni ortiq ko’rishni istamayman. Men charchadim. 
Jennings tishlarini g’ijirlatib yo’lning narigi chetiga o’tdi va devor tagidan pichoqlarni 
qidira boshladi. Hammayoqqa ahlat to’kib tashlangandi. Atrofni yuk kranlari va 
mashinalarning shovqini tutib ketgandi. Jennings tugunni topish maqsadida axlatni 
oyoqlarida titkilay boshladi. U eski chelakning yonida yotgan tugunni ko’rdi va boshi 
ustida harakatlanayotgan yuk kraniga e’tibor bermay tugunni olish uchun egildi. Yuk 
kranining xartumi bino chetiga tegib ketdi va soniyalar ichida deraza romlaridan birining 
oynasi tushib ketdi. 
Oyna parchasi xuddi oyboltadek keskir edi. 
U Jenningsning boshini shartta uzib yerga tushdi va mayda-mayda bo’laklarga bo’linib 
ketdi. 
Torn dastlab shisha singanini, keyin baqir-chaqirni eshitdi. U odamlarning Jennings 
ketgan tomonga yugurishayotganini ko’rdi. U yugurayotganlar ortidan ergashdi va 
to’planganlar orasiga suqildi. 
Yerda boshsiz tana yotar, bo’ynidan qon tizillab otilardi. Ularning yuqorisidagi balkonda 
turgan ayol telbalarcha kular va pastni ko’rsatardi. Axlat chelak ichida esa ko’zlari katta-
katta ochilgan bosh yotardi. 
Torn bor kuchini yig’ib oldinga yurdi va Jenningsning jonsiz qo’li yonida turgan tugunni 
oldi. Uning ko’zlari hech nimani ko’rmasdi. U mehmonxona tomon yo’l oldi. 
12 
Londongacha parvoz uchun sakkiz soat ketdi. Tornning miyasi umuman ishlashni 
xohlamasdi. Na qo’rquv, na qayg’u, na ikkilanish bor edi - u faqat amalga oshiradigan 
ishini o’ylardi xolos. London aeroportida styuardessa unga xavfsizlikni ta’minlash 
maqsadida olib qo’yilgan pichoq solingan xaltani qaytarib berdi. Styuardessa ularning 
chiroyli ishlanganiga e’tibor berdi va Torndan pichoqlarni qaerdan olganligini so’radi. U 
nimadir deb g’o’ldiradi va xaltani cho’ntagiga yashirdi. Yarim tun bo’lib, aeroport 
yopilgan - bu amaldagi tartibga muvofiq oxirgi reys edi. Shaharni quyuq tuman 
qoplagandi. hattoki, taksichilar ham uni Pirfordga olib borib qo’yishdan bosh tortishdi. 
Torn dahshatli yolg’izlikni his etdi. 
Nihoyat u taksi topdi. Mashina tumanga singib ketdi. Torn oldinda nimalar 
kutayotganligini o’ylamasdi. O’tmish allaqachon bir umrga o’tib ketgan, kelajakni 
ko’rishning esa imkoni yo’q edi. Faqat abadiy davom etayotgan bugun, ayni daqiqalar 
bor edi xolos. Mashina Pirfordga yetib keldi. Torn taksidan tushdi va yaqindagina ham 
baxtli hayot kechirgan uyiga qaradi va uning ko’z oldidan bo’lib o’tgan voqealar o’ta 
boshladi. U Demen bilan o’ynayotgan Katerinani, mehmonlarni kuldirayotgan Chessani 
ko’rdi. Kutilmaganda uning ko’z oldiga Jennings keldi va Torn yuragi qinidan chiqib ketay 
deb urayotganini his etdi. 
U butun irodasini jamlab eshikka yaqinlashdi va muzlab qolgan qo’llari bilan eshik 
tirqishiga kalit soldi. Orqadan qandaydir tovush eshitildi. Kimdir o’rmon tomonga yugurib 
ketgandek tuyuldi. Jeremining nafasi ichiga tushib ketdi; u ichkariga kirib eshikni yopdi 
va zulmat ichra atrofga quloq solib turdi. Torn mehmonxonani aylanib o’tib oshxonaga 
kirdi, u yerdan garajga o’tdi. «Mersedes»ga o’tirib kalitni soldi. Mashinada anchagina 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser