Бисмилаҳир роҳМАНир роҳИМ

Аёл муаттар гул, сайроқи булбулдир 
Оллоҳ таоло бизларни ҳар қандай ғамдан халос этар. 
Узоқ уфқ томон қанот қоқиб учаётган қуш еру осмон орасида муаллақ 
турар экан, бас мана шу пайтда фаолиятсизлик белгилари кўринади. Ўтирган 
даҳшатга тушади. Кетаётган чалкашади. Овозлар шовқин солади, эрлар 
йиғлайди, аёллар қичқиради, гўдаклар фожеага тушишади, қўрқув ом бўлади, 
безовталик ўрнашади, даҳшат буюклашади, нидо айлаб ёлворадилар, дуолар 
қиладилар: Ё Оллоҳ, ё Оллоҳ, ё Оллоҳ. Ана шу пайтда Оллоҳнинг лутфи 
келади, раҳмати тушади, миннати буюк бўлади, қалблар тинчланади, нафслар 
таскин топади, қушлар ҳам омонлик билан қўнадилар. 
Ҳомила она қорнига кўндаланг келса, туғиш қийинлашса, она ҳалок 
бўлишга яқин бўлса, қайғуларни кетказувчи, ҳожатларни раво қилувчи Зотга 
илтижо қилади: Ё Оллоҳ, ё Оллоҳ. Ана шунда фарзанд омонлик билан дунёга 
келади.
Агар олимга бирор масъаланинг ечими қийинлашиб, жавобга қийналса 
нидо қилар: Ё Оллоҳ, ё Оллоҳ. Ва айтар: Эй Иброҳимнинг муаллими менга 
билдир. Сулаймонга тушунтиргувчи Зот менга тушунтир. Шунда тавфиқ 
келар, қулфлар очилар. 
Ғафлатдан сақлан 
Ғафлатдан сақлан, чунки у зикрдан қочишдир, намозни тарк этишдир, 
Қуръондан юз ўгиришдир, фойдали илмдан юз буришдир. Булар ғафлат 
сабабларидир, кейин булар қалбни қўрс қилар, қалб ҳам шунга ўрганар, кейин 
у яхшиликни билмас, ёмонликдан тонмас, Оллоҳнинг динидан бирон нарсани 

---

ўрганмас, у қўпол, маҳзун, қайғули, бахтсиз бўлиб қолар. Бу эса дунёдаги 
ғафлатнинг оқибатларидир. Энди Охиратдагиси қандай бўлди? Демак, 
ҳозироқ бу ғафлат сабабларидан сақлан. Тилинг Оллоҳнинг зикри билан 
намлансин. Унга тасбеҳ, таҳлил, такбир, таҳмид, истиғфор айт, ва ҳар он, 
турганда ҳам, ўтирганда ҳам Унинг Расули соллоллоҳу алайҳи ва салламга 
саловот ўқи. Ана шу пайтда сени қамраб олган саодатни топасан. Бу эса 
зикрнинг таъсиридир. “Улар иймон келтирган ва қалблари Оллоҳни зикр 
қилиш — эслаш билан ором оладиган зотлардир. Огоҳ бўлингизким, Оллоҳни 
зикр қилиш билан қалблар ором олур”. (Раъд сураси, 28-оят). 
Табассум қилишинг учун бахтли бўлишни кутма, балки бахтли 
бўлишинг учун табассум қил. 
Саодатни кут бахтсизликни эмас. 
Ҳаётга табассум билан боқ. 
Қалбинг қайғуга тўла ҳолда табассум қилар экансан, ана шунда сен 
машаққатларингни енгиллатасан, ўзинг учун кенглик томон эшикни очасан. 
Тараддудга тушма. Чунки сенинг ичингда табассумга тўла тоқат бор. Уни 
беркитма. Акс ҳолда бу ўзингни азоб ва алам идишида сиқмоқликдир. Зеро, 
табассум қилмоқ, ўзгалар билан чин юракдан сўзлашмоқ сенга зарар бермас. 
Табассумла сўзловчи лаблар бунчалар гўзал!
Ўтганлардан бири айтган: Табассум ижтимоий вожиб амалдир. Бу тўғри 
гапдир. Чунки сен одамларга аралашишни истар экансан, уларга чиройли 
ҳолда аралашмоғинг ва ижтимоъий ҳаёт сендан инсоний маҳоратни талаб 
қилишини билмоғинг даркор. Чунки сен ўзгаларга табассум қилар экансан, 
уларга ҳаёт жамолини, келажакка интилиш руҳини, уларга улар орзу қилган 
энг гўзал нарсанинг ҳушхабарини берган бўласан. Аммо уларнинг юзига 
бешафқат юз билан боқсанг, у ҳолда сен уларни мана шу манзара билан 
азоблаган, уларнинг ҳаётларининг софлигини кир қилган бўласан. Бас, нега 
сен ўзгаларнинг бахтсиз бўлишига сабабчи бўлишга рози бўласан. 
Хотима 

---

Ушбу китобни ўқиганингдан сўнг энди хафаликни ташла, ғамдан кеч, 
қайғу манзилларидан ажрал, умидсизлик, омадсизлик чодиридан узоқлаш. 
Янги саодатли ҳаётни, бошқа гўзал кунларни, тараддуд, изтироб, чалкашлик 
бўлмаган ҳаётни, малол, зерикиш, сиқилиш бўлмаган кунларни бошлаш учун 
иймон меҳробига, Оллоҳга улфат бўлиш каъбасига, Қазойи Қадарга рози 
бўлиш мақомига кел. Ана шунда сен орзулар тоғи, ризо водийси узра иймон 
жарчисининг хушхабар бериб хитоб қилаётганини эшитасан: СЕН ДУНЁДА 
ЭНГ БАХТЛИ АЁЛСАН! 
Шайх Оиз ал-Қорний 
Арабчадан Заҳириддин МАНСУР таржимаси