51
Hammamizga nima der?
Eng birinchi bizga u
Deydi: Menga ko‗ngil ber.
U bizlarga uqtirar:
– Mehnat qilgan halol yer.
– Hosil beray, – deb aytar, –
Peshanadan to‗ksang ter.
Bizga yana so‗zlaydi:
– Yaxshilarga gullar ter.
Eng oxirgi so‗zi soz:
– Bor ekanman, yashayver.
She‘r jajji 1-sinf o`quvchilariga tushunarli, albatta. Mehnat qilgan kishining halol yeyishi haqidagi
fikrni esa o`qituvchi dars davomida yanada yorqin misollar bilan tushuntiradi. She‘rni o`qigan bola Yer
ham odamlarni mehnat qilishga undagani, barcha hosil o`zida bitishi, odamzotning yashashi uchun unga
mehr qo`yish, demakki, ter to`kib mehnat qilish haqidagi tushunchaga ega bo`ladi. Yaxshilik,
mehnatsevarlik insoniy fazilatlardan ekani shu tariqa o`quvchilarga boshlang`ich sinflardanoq anglatib
borilsa, ta‘lim-tarbiyaning uzviyligiga ham erishiladi. She‘r so`nggida berilgan maqol esa bo`lim
mohiyatini teranroq tushunishga yordam beradi: ya‘ni, ―Yer boylikning onasi bo‗lsa, otasi – mehnat‖,–
deyilganda donishmand xalqimizning juda chiroyli o`xshatishini guvohi bo`lamiz. Yer o`z bag`rida
shuncha ne‘matlarni yetishtiradi, insoniyat, hayvonot, nabotot– jumla olam rizqi ibtidosi-yu intihosi ham
ana shu ona-zamin bilan bog`liq. Uning saxovati, mehri-yu beg`arazligini chindan-da onalarga mengzash
mumkin. Barcha ne‘matlarga, orzu-maqsadlarga esa mehnatsiz erishib bo`lmaydi. Ya‘ni borliqning,
mavjudlikning asosi mehnatdir. Zero, o`quvchilarni mehnatsevarlik ruhida tarbiyalshning asl mohiyati
ham shunga yo`naltirilgan.
Darslikdagi ―Tugma‖ (Shuhrat) hikoyasi ham mazkur fasldagi ibratli saboqlardan hisoblanadi
unda keltirilishicha, Erkinjonning kiyimidan tugmasi tushib qolibdi.
– Iye, o‗g‗lim, tugmachang tushib qolibdi-ku, – dedi buvasi. Erkinjon beparvo turgan edi,
buvasi: – Hammasi shu kichkina narsadan boshlanadi. Bugun tugmachaga befarq qarasang, ertaga
poyabzaling yirtilsa ham yuraverasan. Bu yaxshimas. Qani, darrov qadab ol! – dedi. Erkinjonning ayasi ip
o‗tkazayotgan edi, buvasi norozi bo‗lib dedi: – O‗ziga bering, o‗zi o‗tkazsin, tugmaniyam o‗zi qadasin!
Erkinjon tugmani zo‗rg‗a qadadi. Bir marta barmog‗iga igna kirib ketdi.
– Odam bolasi har narsaga qodir, faqat qunt kerak, – dedi buva [7,89].
Darhaqiqat, kichkintoy o`quvchilar maktabda ham shu alpozda e‘tiborsiz yuraveradilar. Ayniqsa,
o`g`il bolalar to`polon qilib, yugurib yurganidan hali oyoq kiyimi, hali ko`ylak va shimlari pala-partish
bo`lishi odatiy hol. Shu sababli tugmasi tushganda ham beparvoligi kelajakda bir salbiy nuqsonga turtki
bo`lishi o`rinli ta‘kidlangan. Tugma qadashni, o`zini ozoda tutishni o`rganish ham aslida
mehnatsevarlikning bir ko`rinishi. Chunki, o`quvchilarning dangasa yoxud loqaydlari na tuflisini
tozalaydi, na shimini chang bo`lsa ham qoqmay yuraveradi, hatto shu darajadaki, ba‘zan, qo`l-betini
yuvishga erinchoqlik qiladiganlar ham topiladi. Bularning barchasi albatta, mehnatni sevmaslik, yalqovlik
belgilariki, hikoyada buva nabirtasiga o`rinli tanbeh bergan. Bu mavzuni o`tishda o`qituvchi voqeani,
misollarni o`z sinfiga ko`chirsa, samarali maqsadga erishiladi.
Muhimi, o`quvchilarni mehnatsevarlik ruhida ham tarbiyalashga erishadi. Zotan, 1-sinf O`qish
kitobidagi ―Maqtanchoq g`oz‖ (A.Avloniy), ―Ona yer‖(Ibrohim Rahim) lavhalarida ham ozgina mehnati
bilan maqtanadigan g`ozning kamchiligi-yu, shunchalik og`ir narsalarni ustida ko`tarib yurishdan
tashqari bizga meva, non beradigan Yerning kamtarinligi bolalarga ibratomuz hikoya qilingan.
Do'stlaringiz bilan baham: