давлат феноменларининг узвийлиги қадимги юнон дунёқарашининг муҳим
хусусиятларидан бири ҳисобланади. Хусусан,
Афлотуннинг (мил. ав. 427–347 й.)
“Давлат” диалогида фуқароларнинг шахсий ва ижтимоий ҳаётини ажратишгина
эмас, ижтимоий соҳани ҳозиргидек замонавий талқинда, сиёсий фаоллик
сифатида тушунилган. Бунда жамият ҳаётининг сиёсий жиҳатлари, фуқаролик
жамияти тизимининг умумий тавсифи сифатида намоён бўлади.
8.8.
Антик ва ўрта аср Шарқ алломаларининг фуқаролик жамиятига оид
концептуал мероси ва назарий ишланмалари амалиётдаги – давлат ва
жамиятда ҳукмрон меъёрларга тўлиқ мос келмасада, бироқ улар
фуқаролик жамияти тамойилларининг объективлашуви ва унинг
инсоният социумининг тарихий тараққиётининг таркибий қисми
сифатида тушунилиши учун мустаҳкам асос яратдилар.
Фуқаролик жамияти концепциясининг Европача анъанаси
52
9.4.
Платондан фарқли ўлароқ, Аристотель хусусий мулкни эътироф этади.
Чунки у инсон табиатига хос бўлиб, одамлар ўртасидаги ўзаро
муносабатларнинг ўзагини ташкил этади..
Ҳуқуқни Аристотель адолат мезони деб ҳисоблаган ва унга ижтимоий
Do'stlaringiz bilan baham: |