Њзбекистон республикаси олий ва њрта

Barqarorlik  -  jamiyat  taraqqiyotining  tadrijiy  rivojlanishi,  ijtimoiy  tizimning 
muayyan  darajadagi  bir  tekis  faoliyat  ko‘rsatish  imkoniyatidir.  U  turg‘unlik 
tushunchasidan  keskin  farqlanadi.  Ijtimoiy-siyosiy  turg‘unlik  tushunchasi  jamiyatdagi 
mavjud siyosiy, iqtisodiy, ma’naviy tizimning tanazzuli alomatidir. 
Jamiyatda  barqarorlik  beqarorlik  bilan,  inqiroz  gullab-yashnash  bilan  almashib 
turishi  ham  mumkin.  Jamiyatning  ma’naviy,  iqtisodiy,  siyosiy,  huquqiy  sohalarida 
muayyan yutuqlarga erishilgach, ijtimoiy imkoniyatlar ruyobga chiqarilib bo‘lgach, uning 
bundan keyingi taraqqiyoti yo‘lida yangi muammolar tug‘iladi va ularni hal etish vazifasi 
paydo  bo‘ladi.  Jamiyat  a’zolarining  ma’naviy  salohiyati,  milliy  psixologiyasi,  tabiiy 
ravishda  mavjud  siyosiy  tuzum  kishilarni  boshqarishning  o‘ziga  xos  usullarini  hayotga 
tadbiq etadi. Insoniyat hayoti tarixida jamiyat barqarorligini ta’minlashning monarxiyaga 
asoslangan, aristokratik, totalitar va demokratik usullari tajribadan o‘tgan. 
Beqarorlik  ichki  va  tashqi  jarayon  va  tahdidlar  natijasida  vujudga  keladi. 
Beqarorlik  bir  ijtimoiy-siyosiy  tuzumdan  boshqa  bir  ijtimoiy-siyosiy  tuzumga  o‘tish 
davrida  keskinlashishi  mumkin.  Jamiyat  barqarorligining  izdan  chiqishi  kishilar 
psixologiyasidagi  salbiy  o‘zgarishlarda,  qonunlarning  ishlamasligida,  ijtimoiy  burchning 
ado  etilmasligida,  ijtimoiy  ideallarning  yo‘qolishida,  g‘oya  va  mafkuraga  loqaydlikning 
kuchayishida,  turli  jinoiy  guruhlarning  paydo  bo‘lishida,  ijtimoiy  adolat  mezonlarining 
buzilishida,  davlat  idoralarining  aholini  boshqarish  qobiliyati  kuchsizlanishida,  turli 
ziddiyatlarning keskinlashuvida o‘z ifodasini topadi. 
Jahon tajribasi har bir mamlakat va xalqning o‘z taraqqiyot yo‘lini tanlash huquqiga 
ega  bo‘lishi  umumiy  xavfsizlik  va  ijtimoiy  barqarorlikni  ta’minlash  garovi  ekanini 
ko‘rsatdi.  O‘zbekiston  milliy  mustaqillikka  erishganidan  keyin  o‘z  milliy  davlatchilik 
asoslarini  mustahkamlash,  o‘ziga  xos  va  mos  taraqqiyot  yo‘lini  tanlash,  rivojlanishning 
o‘zbek modelini yaratish imkoniga ega bo‘ldi.