www.ziyouz.com
kutubxonasi
322
Bu a’zamliq bila aylar muallaq charxi miynoni.
Iki bu nav’ g‘olib xasm o‘lumtuk mo‘r qatlig‘a,
Chu jozim bo‘lsalar, hayhot, miskin mo‘rning qoni.
Men andoq mo‘rdurmenkim, ayoq ostida qolmishmen,
Ko‘ngul mulkini buzg‘anda sipohi ishq tug‘yoni.
Chu tufrog‘ ichra bo‘ldi muzmahil mo‘ri zaif, o‘lmas
Ani topmoqu gar topilsakim, topqay Masihoni.
Kel, ey soqiyu bu andishalardin bizni qutqarg‘il,
Vafo jomini tutkim, bevafodur charx davroni.
Ilikdin bermagil may zavraqin bu davr aro, eykim,
G‘ariq aylarga yetkurmish seni g‘am bahri to‘foni.
Navoiy ishqdin ne kelsa, dam urmaki, oshiqqa
Keraktur ishqi pinhoniyu dog‘i ishq pinhoni.
633
Bir yo‘li bizni unutqung bori,
Iltifot etmayin o‘ttung bori.
Va’dalar vaslg‘akim, aylab eding,
Bejihat borin unuttung bori.
Shu’lai vaslni bizdin o‘churub,
O‘zgalar birla yoruttung bori.
Jurmsiz tortib ilikni bizdin,
Muddai jonibi tuttung bori.
Do‘stlar haqqig‘a tuhmat qilibon,
Har ne dushman dedi, buttung bori.
Ey ko‘ngul, hajr aro dedingki o‘lay,
O‘zni may birla ovuttung bori.
Zahri g‘amxasta Navoiyg‘a berib,
Xalq komini chuchuttung bori.
634
Ne pok Majnunki, bir pariy chehra pok husnig‘a zor bo‘lg‘ay,
Bu pok ishq ichra pok jon tarki etsa, ne ixtiyor bo‘lg‘ay.
Sirishku ohim natijasidin uzori ko‘nglumni chekti go‘yo
Ki, ishq obi havosi birla bu nav’ dilkash bahor bo‘lg‘ay.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com
kutubxonasi
323
Yuzida ter fitnasidin bo‘lsam ajab emasturki, marqadimda
Ushoq tosh o‘rnida xayli anjum, oy anda sham’i mazor bo‘lg‘ay.
Ko‘ngul chu kirpiklaring xayolig‘a tushti, resh o‘ldi barcha juzvi
Tikan aro tushsa bir yalang telba, yo‘q ajab, gar figor o‘lg‘ay.
Men ul quyoshsizki za’faron rishtasidek o‘ldum, ajab ermastur
Dalili ishq ulki, rangi asfar dog‘i badan ham nazor bo‘lg‘ay.
Chu jonni bekaslik ichra g‘am oldi mendin, ey ishq ahli, g‘am yo‘q
Xush ulki, muhlik g‘ami yetishsa yonida bir g‘amgusor bo‘lg‘ay.
Xumor hijron sudo’idin mayl qildi mayxona sari ko‘nglum
Magarki, ul sari moyil o‘lg‘ay angaki, ranji xumor bo‘lg‘ay.
Zamonu ahli zamonni zinhor ko‘rma xoshok birla xascha
Ki, olamda olam ahli dono qoshinda bee’tibor bo‘lg‘ay.
Vafo yo‘linda Navoiy o‘ldiyu ko‘rmadi g‘ayri bevafolig‘,
Vafo shiori bilurki, yorig‘a bevafolig‘ shior bo‘lg‘ay.
635
Ko‘rmadim jononni o‘tgan kun hayotim yo‘q edi,
Yuz hayotafzo yo‘luqsa, iltifotim yo‘q edi.
Ko‘ngluma kirganda poyandoz edi jon pardasi,
Jismu jondin o‘zga sadqa yo zakotim yo‘q edi.
Xoki poyi xosiyatda surmadur deb yozg‘ali,
Ko‘z savodidek, qora ko‘zdek davotnm yo‘q edi.
Ashk to‘kmakdin qurug‘ach ikki ko‘z, kuydi ko‘ngul,
Daf’ig‘a o‘tning bu Jayhunu Firotim yo‘q edi.
Rindliqdin osru shokirmenki, taqvo daftarin
Qildilar chun sharh, ul xayl ichra otim yo‘q edi.
Yorni ko‘rgach, ne tong, gar elni ko‘zga ilmadim,
Ul zamon parvoyi kulli koinotim yo‘q edi.
Ey Navoiy, ne ajab, hajr etsa xasdek poymol,.
Ishq aro chun tog‘dek vaznu sabotim yo‘q edi.
636
Ey hayotim naqdi la’li xurdadoning sadqasi,
Javhari jonim aqiqi durfishoning sadqasi.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Do'stlaringiz bilan baham: |