165
IZOHLI LUG’AT
A
Abdol – tasavvuf ta’limotiga
ko’ra, valiylarning eng yuqori
ma’naviy martabasi.
Abo – xirqaga o’xshash bir kiyim,
darveshlikda tavoze va faqirlik
maqomiga ishoradir.
Avlo – afzal, yaxshi, mutanosib.
Avon – soqchi, posbon, devon
xizmatchisi.
Avliyo – yaxshi insonlar, ulug’
insonlar (ko’plikda), valiylar.
Adab – saboq beruvchi shayx, pir
va
saboq oluvchi shogirdning
amal qilishi zarur bo’lgan
qoidalar.
Aduv – yov, dushman.
Ayoz
–
Sulton
Mahmud
G’aznaviyning sevikli quli,
naql
qilinishiga
ko’ra
xushsurat
va
donishmand
shaxs.
Azon – toat-ibodatga chaqiruv,
muazzinning
machit
minorasidan
namoz
boshlanishini
hammaga
oshkor qilish.
Azroil – o’lim farishtasi.
Alil – kasal.
Alif – arab alifbosidagi birinchi
harf,
vertikal
chiziq
ko’rinishida tasvirlanadi;
Aloyiq – toliblarni murod va
maqsadlardan
yiroqlashtiruvchi
sabab
va
munosabatlar.
Amid
- Xurosonda moliya ishlari
noziri;
Amir – hukmdor, hokim.
Amin – halol, ishonchli.
Amo – ko’r.
Amroz – kasalliklar.
Ams – zavol.
Ansob – nasab.
Arkon
–
ruknlar,
ustunlar,
tayanchlar.
Aso – hassa, tasavvufda shayxlik
nishoni. Ramziy ma’noda
solikning valiy va eranlar
nafasiga
muhtojligini
ifodalaydigan bir timsol.
Ashob – do’st, suhbatdosh, ulfat.
Atqiyo
– yomon ishlardan
saqlanuvchi pok kishilar.
Aflok – osmonlar.
Afrod – shaxslar, kimsalar.
Axval – g’ilay.
Axtar – yulduz.
Axiylik –
javonmardlikning eng
yuqori maqomi. Hojatbarorlik
ta’limoti.
A’robiy – sahroyi.
Aqli rod – yuksak aql.
Aqida
– biror bir narsaga
ishonmoq, nimanidir tasdiq
etmoq va uni qabul aylab,
unga sodiq qolmoq.
166
Aqron
–
yaqinlar,
do’stu
birodarlar.
Ahli
kibor
–
amaldorlar,
mansabdorlar.
Ahli kirom – karamli, sahovatli.
Ahli sabt – yahudiylar.
Ahli dil – dil ahli.
Ahli qol –
hol ahlining teskarisi,
ya’ni so’zlarning ma’no va
haqiqatini
bilmasdan,
o’z
hayoti, qismati va tajribasi
bilai
bog’lanmaydigan
gaplarni takrorlashdan nari
o’tolmaydigan
kimsalar
guruhi.
Ahror – arab tilida hur, ozod
ma’nosini anglatadi.
B
Badguhar – asli yomon, zoti
past.
Badaviy – sahroyi, ko’chmanchi.
Badaxlo – axloqsiz.
Baqo – boqiylik.
Bayon
– so’z ma’nolarini
o’rgatuvchi fan.
Bayt –
aruz vaznida yozilgan
g’azal, qasida, masnaviy kabi
asarlarning
ikki
misrasi,
bandi.
Bayti xobnok – zerikarli bayt.
Bandi dalq – hirqa kiygan,
darvesh.
Banno – quruvchi binokor.
Baraka – biror narsa yoki
harakatdan keluvchi foyda,
naf; samara unum.
Basirat – ruhi ko’zi ochiq
kishilar.
Baqo –
abadiylik, mangulik;
davomlilik.
Baqtriya – Markaziy Osiyodagi
hudud bo’lib, kurashlarda
foydalanilgan
«Baqtrion»
nomli ikki o’rkachli qo’lga
o’rgatilgan tuyaning nomidan
kelib chiqqan.
Bebok – 1. Qo’rqmas. 2.
Hayosiz, parvosiz.
Biyno – ko’zi ravshan.
Bim – qo’rquv, vahm.
Bozurgon – savdogar.
Botin ilmi – avliyolik ilmi.
Botinbin – ko’ngilni ko’ruvchi.
Botinnishin – o’zining ichki
dunyosini kuzatuvchi.
Bofiro’z – nurli.
Boyazid Bistomiy –
Eronning
Bistom shahrida 804 yilda
tug’ilgan mashhur so’fiy.
Tasavvufda sukro – behudlik
kontseptsiyasi
undan
boshlanadi.
Buxl – baxillik, xasislik.
167
V
Vadud – do’st.
Vazir – shoh, sulton saroyidagi
katta amaldor shaxs.
Vazifa – amal, lavozim; xizmat,
topshiriq.
Valad – o’g’il farzand.
Valiy – avliyo, aziz.
Vasit – o’rta, o’rtacha.
Vasl – yetishish,
erishish, vosil
bo’lish.
Haq
visoliga
yetishmoq.
Vatar – orzu, bashariy sifatlar va
nafsoniy
lazzatlardan
yiroqdagi xush bir tuyg’u.
Vahdat – birlik.
Vahm – xayol, tasavvur.
Vahhob – saxiy.
Va’z – xitobat. Islomda, asosan,
yaxshilik
va
ezgulikka
chaqiruvchi da’vat. V. ibrat
mazmunida ham ishlatiladi.
Vidod – mehru muhabbat.
Vijdon
–
insof,
diyonat;
kishining
jamoachilik
oldidagi mas’uliyat hissi.
Voiz – va’z aytuvchilar, bu
borada mutaxassis bo’lgan
shaxslar.
Vomdor – qarzdor
Vosif – tavsiflovchi.
Vujud – borliq.
Vujudi ma’naviy – ma’naviy
borliq.
Vuquf – ogoh bo’lish.
Do'stlaringiz bilan baham: