Roman Yoshlar nashriyot uyi

A srga tatigulik kun
-
N im a b o ‘lsayam bolalari, - deya gapida da vom etdi 
U kkubola o ‘zini oqlaganday b o ‘lib, Edigeyning xushlam ay 
turganini sezsa ham.
Edigey q o i siltadi.
- Bilaman. Nima, esim ni yebm anm i? H am m a gap shun- 
da-da, farzandlarini chaqirm ay b o ia rm id i. A gar ixtiyor 
o ‘zim da b o ‘lganida ulam i yaqin y o ‘latmasdim!
- Edigey, u y o g ‘i bizning ishim iz emas. M ayli, kelib 
otalarini o ‘zlari k o ‘mishsin. A gar chaqirm asak, keyin bir 
um r gap-so‘zdan boshim iz chiqmaydi.
- Nima, men kelm asin deyapm anm i? Kelaverishsin.
- Shahardagi o ‘g ‘li yetib kelishga ulgurarm ikan?
- X ohlasa, ulguradi. 0 ‘tgan kuni katta bekatga bor- 
ganim da o ‘z q o ‘lim bilan telegram m a j o ‘natganm an, 
otangning ahvoli o g ‘ir, deganm an. Yana nim a k^erak? 
0 ‘zini aqlli sanab yuradi u, agar shu rost b o ‘lsa gap nim a- 
da ekaniga tushunar...
- U nday b o ‘lsa, m ayli, - dedi U kkubola Edigeyning 
gaplarini m a’qullaganday b o ‘lib va yana o ‘zini tashvishga 
solgan allaqanday narsalar haqida so ‘zlay ketdi. - Xotini 
bilan birga kelsa yaxshi b o ia rd i, har holda, qaynatasi dafn 
etilyapti, yetti yot begona emas...
- Mayli, buni o ‘zlari hal qilishsin. Yosh bola emas-ku.
- Shundayku-ya, - deb q o ‘ydi arang U kkubola hali 
ham shubhalanib.
Ikkalasi jim ib qolishdi.
- B o‘ldi, endi k o ‘pam vaqtni o ‘tkazm a, bora qol, -
deya eslatdi Edigey.
Xotini yana nim adir dem oqchi edi:
- Aytganday, qizi-chi, haligi, o ‘zidan ortm agan yuviq- 
siz, aroqxo‘r bilan yashayotgan sho‘rlik O yzoda churvaqa- 
lari bilan katta bekatdan yetib kelishga ulgurar?
Edigey beixtiyor jilm ayib, xotinining yelkasiga qoqdi.
15

---

C hin giz A ytm atov
- B o‘pti, q o ‘yib bersa, har birining qay g ‘usini q o ‘sha 
tortm oqchisan... O yzoda q o ‘l ch o ‘zsa yetguday jo y da, er- 
talab birortasi katta bekatga o ‘tsa xabar qilar, uyam yetib 
keladi, albatta. Sen xotin, bir gapni tanangga singdirib ol: 
O yzodasidan ham, o ‘g ‘li Sobitjondan ham, m ing farzand 
b o ‘lgani bilan hech bir n a f y o ‘q. M ana k o ‘rasan, ham m asi 
kelishadi, kelm ay qayoqqa borishardi, am m o kelganda ham 
m ehm onday bir chekkada q o ‘l qovushtirib turadi; m arhum - 
ni esa o ‘zim iz k o ‘m amiz, hali k o ‘rasan... Endi bor, nim a 
degan b o ‘lsam shunday qilgin.
Xotini ketaturib, ikkilangancha bir to ‘xtab qoldi-yu 
so ‘ng yana yura boshladi. A m m o bu safar uni Edigeyning 
o ‘zi chaqirib to ‘xtatdi:
- Avvalo navbatchiga - Shoym ardonga uchrashishni 
unutm a, o ‘m im ga birorta odam yuborsin, boshqa kun ishlab 
berarm an. M arhum kim sasiz uyda yotibdi, y o lg ‘iz qoldirib 
b o ‘ladimi... Shunday deb aytgin...
X otini bosh irg‘agancha j o ‘nab ketdi. Shu mahal tax- 
tachadagi signalizator g ‘ig ‘illab, o ‘tli k o ‘zlarini yoqib 
o ‘chirib B o ‘ronliga yangi sostav yaqinlashayotganini xabar 
qildi. N avbatchining b uy ru g 'i bilan poyezdni q o ‘shim cha 
y o ‘lda qabul qilib, qarshidan kelayotganini asosiy y o ‘lga 
o ‘tkazib yuborish zarur edi. O datdagi ish. Poyezdlar yaqin- 
lashib kelar ekan Edigey y o ‘l yoqasidan borayotgan Uk- 
kubolaga xuddi esidan chiqib qolgan biror zarur gapi bor- 
day dam -badam qarab q o ‘yardi. Aytsa aytadigan gapi k o ‘p 
edi, dafndan oldin qilinadigan ishlar oz deysizm i, qaysi bi- 
rini eslab qolsin. A m m o Edigey hozir xotini tom onga buni 
o ‘ylab qarayotgani y o ‘q edi. U shunchaki y o ‘l b o ‘yidagi 
dud aralash sarg‘ish nur sh u ’lasida yurib borayotgan xo- 
tinining so ‘nggi paytlarda qanchalik qartayib, bukchayib 
qolganiga hozir e ’tibor berarkan, k o ‘ngli ranjib, o ‘zini ko- 
yiy boshladi.