1. бургут билан тулки

150. ШЕР ВА СИЧҚОН 
Бир Сичқон ухлаб ѐтган Шернинг устидан пилдираб ўта бошлади. Шер 
уйғониб кетиб, Сичқонни тутиб олди ва уни емоқчи бўлди. "Сен, яхшиси, мени 
қўйиб юбор, — деб ѐлворди Сичқон, — кези келганда мен ҳам бу яхшилигинг 
учун сени фалокатдан қутқараман". Шер бу гапни эшитиб, хахолаб кулди ва 
Сичқонни қўйиб юборди. Лекин орадан бир оз вақт ўтгач, Сичқон, чиндан ҳам, 
Шерга берган сўзининг устидан чиқци — уни бир ўлимдан асраб қолди. Гап 
шундаки, Шер овчилар тузоғига илиниб қолган ва улар Шерни арқон билан 
дарахтга боғлаб қўйишган эди; Шернинг нола чекиб ўкирганини Сичқон 
эшитиб қолди ва дарҳол унинг олдига югуриб келди- да, арқонни кемириб, 
Шерни тузоқдан озод қилди. Сўнг деди: "У куни устимдан кулган эдинг — 
сенга яхшилик қилишимга гўѐ ишонмагандай. Мана, энди Сичқон ҳам 
миннатдорлик билдиришга қодир эканлигини билиб олдинг". 
Бу масал, баъзида энг қудратли, забардаст одамлар ҳам, тақцир тақозоси 
билан, энг заиф кишилар ѐрдамига муҳтож бўлишлари мумкинлигини 
кўрсатади. 
151. ШЕР БИЛАН ЭШАК 
Шер билан Эшак биргаликда яшашга қарор қилишди ва овга кетишди. 
Улар ѐввойи тоғ эчкилари яшайдиган ғорга келишди. Шер ғор оғзида туриб 
ичкаридан қочиб чиқаѐтган эчкиларни тутиб оладиган бўлди; Эшак эса ғор 
ичида бор овози билан ҳанграб эчкиларни чўчитиб қува бошлади. Мана, Шер 
бир талай эчкини тутиб олди, шунда ғордан чиққан Эшак: "Қалай, зўр 
бўлдими жангим, бопладимми эчкиларни қувишни?" деб мақтанди. Шер унга 
жавоб қилди: "Вой, бўлмасам-чи! Ўзим ҳам ваҳимага тушиб қочган бўлардим, 
агар ҳанграѐтган сен - Эшак эканингни билмаганимда". 
Мақтанчоқлик дардига учраган одам ҳам баъзида бу дардидан хабардор 
бўлган дўстлари олдида мақтана бошлайди ва уларга кулги бўлади, албатта. 
152. ҚАРОҚЧИ ВА ТУТ ДАРАХТИ 
Қароқчи катта йўлда бир одамни ўлдиради; буни кўр- ганлар унинг 
орқасидан қува бошлайдилар; ҳаммаѐғи қонга беланган қароқчи ўликни 
тунашга улгурмай, оѐғини қўлга олиб қочади. Йўлда учраган одамлар ундан: 
"Нега қўлларинг қон?" деб сўрайдилар. "Тут дарахтига чиқаѐтганимда қонаб 
www.kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi

---

кетди", деб жавоб қилади қароқчи. Бу аснода уни таъқиб қилаѐтганлар етиб 
келишади ва тутиб шу ердаги Тут дарахтига осишади. Шунда Тут тилга кириб, 
Қароқчига дейди: "Сени қатл этишларида дор бўлиб хизмат қилганим учун 
афсус- ланмайман, зеро сен одам ўлдирдинг, бу ҳам етмагандек, ўз айбингни 
менга ағдармоқчи бўлдинг". 
Табиатан оқкўнгил, мехрибон бўлган одамлар ҳам кўпинча туҳмат гапни 
эшитганларида дарғазаб бўлиб кетадилар.