1. бургут билан тулки

 
119. ПОЛИЗЧИ 
Бир Полизчи деҳқои экинларини суғорарди. Шу маҳал бу ерга келган 
бир одам ундан сўради: "Нима учун бегона ўглар дуркун ва бақувват 
ўсадилар-у, биз эккан ўсимликлар заиф ва қилтириқ бўлишади?" 
Полизчиунгажавобқилди: "Негаки ер уларнинг баъзилари учун - она, 
бошқалари учун - ўгай онадир". 
Она парваришида бўлган болалар билан ўгай она қўлида ўсган болалар 
ҳам бир-бирларидан худди шундай фарқ қила- дилар. 
120. ДЕҲҚОН ВА УНИНГ ИТИ 
Бир Деҳқоннинг Ити қудуққа тушиб кетади. Деҳқон уни олиб чиққани 
қудуққа тушади. Лекин Ит эгасининг нега олдига тушаѐтганини 
тушунмайди ва, мени сувга чўктирмоқчи деб ўйлаб, Деҳқонни тишлаб 
олади. Оғриққа чидай олмаган Деҳқон дейди: "Ажаб бўлди, хўб бўлди, айб 
ўзимда: ҳамонки 
Ў
зи
°У
вга
чўкмоқчи экан, нима қилардим уни қутқаришга уриниб?" 
Бу масал яхшиликка ѐмонлик қилувчи ношукур одам ҳақида. 
 
 
I
П л у т о с — фаровонлик тангриси. 
www.kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi

---

122. ЎҒРИЛАР ВА ХЎРОЗ 
Бир уйга ўғирликка тушган ўғрилар у ерда битта Хўроз- дан бошқа ҳеч 
вақо топмадилар ва уни тутиб олиб жўнаб қолдилар. Узининг сўйилишини 
сезган Хўроз ўғриларга ѐл- вориб деди: "Худо хайрингизни берсин, мени 
қўйиб юбо- ринглар. Ахир менинг одамларга кўп фойдам тегади: уларни 
кечалари уйғотаман, ишга боришсин, деб". Ўғрилар унга дедилар: "Ана шу 
қилмишинг - одамларни уйғотиб, бизнинг ўғирлик қилишимизга имкон 
бермаганинг учун ҳам сени сўямиз". 
Масалдан ҳисса шуки, яхши одамлар учун фойдали бўлган ҳар қандай 
амални ѐвуз ниятли кишилар манфур иш деб биладилар. 
123. ЗОҒЧА ВА ҚАРҒАЛАР 
Бир Зоғча ўз қавмидаги бошқа зоғчалардан бўйдорроқ, бўлалироқ эди; 
шу боис у ўз уруғидан жирканиб, қарғалар жамоаси ҳузурига борди ва улар 
билан бирга яшамоқчи бўлганини айтди. Аммо Зоғчанинг турқи ҳам, овози 
ҳам қарғаларга ѐт эди, шунинг учун бу қушга рўйхуш бермай, чўқиб-чўқиб 
ҳайдаб юборишди. Қувилган Зоғча ўз уруғлари олдига қайтиб келди, лекин 
зоғчалар бу такаббур қушдан нафратланиб, уни жамоаларига қўшмадилар. 
Ўзга юртни афзал кўриб, ўз ватанини тарк этган кишилар шу Зоғчага 
ўхшайдилар: бегона юртда қадр-қиммат топ- майдилар, ўз ватанларида эса 
одамлар улардан юз ўгирадилар.