Microsoft Word ugay ona ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

40

 

* * * 

 

Husayin bir run maktabdan qaytib papkasini uloqtirganday tashladi-da, ko‘chaga jo‘nadi. 

Fotimaxonim ortidan chaqirdi: 

—Husayin namozingni o‘qidingmi? 

— Yo‘q, ona, kelib o‘qiyman. 

— Bo‘lmaydi, hozir o‘qiysan. Husayin qocha boshladi. 

— Qochsang, tutib olib kaltaklayman, Husayin, — deyishiga qaramasdan eshiqdan 

chiqib, juftakni rostlab qoldi. 

Husayin ikki oy avval namoz o‘qishni boshlagandi. Fotimaxonim kechalari yotarkan 

ularga namoz suralarini o‘qitardi. Ora-sira yoniga o‘tqizib, namoz o‘qishni o‘rgatardi. Bir 

kun Fotimaxonim Husayin uchun ham bir joynamoz to‘shadi. Husayin onasi barobar 

yotib-tura boshladi. Keyinroq har kim o‘z-o‘zicha o‘qib ketdi. 

Bugun maktabdan qaytayotib, do‘stlari bilan o‘ynamoqqa kelishgan edilar. So‘zining 

ustidan chiqish uchun onasiga quloq solmay qochib qoldi. 

Oradan o‘ndaqiqacha o‘tib, eshik taqilladi. Fotimaxonim eshikni ochdi-yu, xushi boshidan 

uchdi. Rangi bo‘zday oqardi. Ikki o‘rtog‘i Husayinning ko‘ltig‘idan suyab turardi. 

Boshidan oqqan qon yuz-ko‘zini qizil rangga bo‘yagan. Do‘stlari nima deganini hatto 

eshitmadi. Yarasini artdi, tozaladi, malham surdi va bog‘lab, Husayinni yotqizdi. Ko‘p 

qon ketganidan va qo‘rquvdan Husayinning yuzi sarg‘ayib qolgandi. Yoniga o‘tirib 

sochlarini mexr bilan silab tuzatayotgan Fotimaxonimga qaradi. 

— Sizga quloq solmaganimdan bo‘lmadimi bu, ona?! Kechirasizmi? 

— Kechirdim, o‘g‘lim. Lekin boshqa bunday qilma. Kechasi Husayin isitmaladi. Ba’zan 

ko‘zi ochiq alahsiraydi. Fotimaxonim tunni uning yonida o‘tkazdi. Bir narsa kerak bo‘lsa, 

so‘rashini tayinladi. Ko‘zi ilingan ekan, Husayin g‘udrandi: 

— Ona, suv... 

Fotimaxonim uyg‘ondi, turib suv keltirdi. Husayin uxlab qolgandi. 

— Husayin, Husayin... Suv so‘rovding, o‘g‘lim. Husayin suv ichdn. Fotimaxonim 

to‘shagiga keldi. Uxlamoqchi bo‘ldi . 

— Ona! 

Turdi. Tungi chiroq nurida Husayinni aniq ko‘rib turardi. Uyg‘oq emasdi. Demak, 

alaxsiramoqda. Yana o‘rniga yotdi. 

U kechani qanday o‘tkazdi, qancha uxladi, qancha uxlamadi bilmaydi. Tongda 

ko‘zlaridagi mudroq, boshidagi og‘irlikdan hech uxlamaganday holda ekanini his etdi. 

Yotib-turaverish holdan toydirgandi. 

Husayinning issig‘i tongga yaqin biroz tushib, uxlab qoldi.Tushga yaqin uyg‘onib, yonida 

onasi o‘tirganini ko‘rdi. 

— Ona, soat nechchi bo‘ldi? 

-O’n bir bo‘lyapti, o‘g‘lim. 

— Vaqt o‘tibdi... maktabga bormaymanmi? 

— Vugun yot, ertaga borasan.o‘g‘lim. Otang maktabga uchrab xastaligingni 

aytmoqchiydi. 

— O’qituvchim xafa bo‘lsachi? 

— Kasalligingni eshitsa, nega xafa bo‘ladi, o‘g‘lim? Ammo onasining aytganini qilmagani 

uchun tobi qochibdi deb eshitsa, albatta, xafa bo‘ladi. Inshoolloh, ertagacha tuzalib 

ketasan. 

Fotimaxonim Husayinga dars tayyorlashda yordam berishdan charchamasdi. O’zining 

ham ancha-muncha yumushlari bor edi. Shu orada namozlarini o‘qir, so‘ng xayotida 

---

O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi