ﱠﻠﻟا ُﻢُﻬَﻟ ٌﺔَﻳﺁَو
َنﻮُﻤِﻠْﻈُﻣ ْﻢُه اَذِﺈَﻓ َرﺎَﻬﱠﻨﻟا ُﻪْﻨِﻣ ُﺦَﻠْﺴَﻧ ُﻞْﻴ
)
٣٧
(
ﺎَﻬَﻟ ﱟﺮَﻘَﺘْﺴُﻤِﻟ يِﺮْﺠَﺗ ُﺲْﻤﱠﺸﻟاَو
ِﻢﻴِﻠَﻌْﻟا ِﺰﻳِﺰَﻌْﻟا ُﺮﻳِﺪْﻘَﺗ َﻚِﻟَذ
)
٣٨
(
ِﻢﻳِﺪَﻘْﻟا ِنﻮُﺟْﺮُﻌْﻟﺎَآ َدﺎَﻋ ﻰﱠﺘَﺣ َلِزﺎَﻨَﻣ ُﻩﺎَﻧْرﱠﺪَﻗ َﺮَﻤَﻘْﻟاَو
)
٣٩
(
ﻻ
ْنَأ ﺎَﻬَﻟ ﻲِﻐَﺒْﻨَﻳ ُﺲْﻤﱠﺸﻟا
َنﻮُﺤَﺒْﺴَﻳ ٍﻚَﻠَﻓ ﻲِﻓ ﱞﻞُآَو ِرﺎَﻬﱠﻨﻟا ُﻖِﺑﺎَﺳ ُﻞْﻴﱠﻠﻟا ﻻَو َﺮَﻤَﻘْﻟا َكِرْﺪُﺗ
)
٤٠
(
«Tun ham ular uchun qudratimizdan bir alomatdir. Biz undan kunduzni sug‘urib olishimiz bilan
birdaniga ular zulmatda qolurlar. Quyosh tinmay o‘z qarorgohi sari joriy bo‘lur. Bu qudratli va bilimli
zotning o‘lchovidir. Biz oyni ham, toki u eski xurmo butog‘idek bo‘lib (egilib) qolgunicha, manzillarga
(botadigan qilib) o‘lchab qo‘ygandirmiz. Na quyosh oyga yetishi mumkin va na kecha kunduzdan
o‘zuvchidir. (Quyosh,oy va yulduzlarning) har biri bir falakda suzadilar». (Yosin, 37-40.)
Do'stlaringiz bilan baham: |