Samarqand viloyati pedagog kadrlarni qayta tayyorlash va malakasini oshirish instituti

MUQBIL VA MUDBIR 

Bir  yo'laro  ikki  o'rtoq  ketib  borardi.  Ulardan  biri  bilimsiz,  ikkinchisi  esa 

tariqat  bilimdoni  edi.  Biri  nuqsonli,  ikkinchisi  esa  komil  sifatlar  egasi  bo'lib, 

unisining  oti  Mudbir(baxtsiz), bunisining  oti  esa  Muqbil(iqbolli)  edi.  Ulardan  har 

birining ismi jismiga munosib bo'lganidek, jismi ham ismiga mos edi. Muqbil iloh 

ahllari  haqida,  dindagi  komil  va  ogoh  kishilar  to'g'risida  so'z  aytsa,  Mudbir  esa 

butni vasf etuvchi kofirlarga o'xshab faqat nuqson ahli haqida so'z yuritardi. Unisi 

dard-u  o'rtanishlardan  gapirsa,  bunisi  yaltiroq  tashqi  ko'rinishlar  haqida  valdirar 

edi. Shu tariqa ular bir-birlaridan hech bahra topmay, yo'lda davom etishardi. Ular 

qarshisida  bir  go'zal  shahar namoyon  bo’ldi.  Hamrohlar  uni  g'animat  bilib,  tezda 

bir-birlaridan  ajralib  ketdilar.  Muqbil  faqirlar  turadigun  ko'chaga,  Mudbir  esa 

ko'ngilochar joylarga yo'l oldi. 

Mamlakat  shohi  Muqbilga  yuz  hurmat  va  ehtirom  ko'rsatib,  uni  ko'rgani  keldi. 

Shoh  u  bilan  suhbatlashib  turganida  yomon  xulqli  Mudbirni  bir  guruh  odamlar 

sudrab kelishdi va uning qilmishidan arz etishdi. Aytishlaricha, bu kecha bir to'da 

bezorilar  ichib,  aysh-u  ishrat  qurishibdi.  Ulardan  biri  Mudbirga  "Sen 

badbasharasan"  degan  ekan,  shu  so'zi  uchun  bu  ablah  o'sha  odamga  xanjar  urib, 

halok qilibdi. 

Shoh  buni  eshitgach,  odillik  ko'rsatib,  Mudbirdan  qasos  olish  haqida  hukm 

chiqardi. 

Kamtar  kishi  (Muqbil)  ana  shu  tarzda  shoh  suhbatiga  musharraf  bo'lib,  oliy 

martabaga  erishdi.  Xudbin  (Mudbir)  esa  shu  yanglig'  jazosini  topdi.  Darhaqiqat, 

uchqun  yuksak  osmon  sari  ko'tariladi,  yaltiroq  chivin  bo'lsa  axlat  ustida  qoladi. 

(216ta so’z)