www.ziyouz.com kutubxonasi
33
Solib g‘am tog‘ida andoqki Farhod.
Munosibdur agar tortib navoni,
Desam Farhodi mahzun dostoni
10
.
Yozib jon mushafidin ikki oyat,
Debon Farhodu Shirindin hikoyat.
Xaroshida fig‘on cheksam g‘amangez,
Bu suhon birla qilsam teshasin tez.
Chu avvalg‘i fasihi Ganjararvard,
Raqamzad qildi bu afsonai dard,
Dedi: Farhod bir xopokan erdi,
Va lekin o‘z fanida yakfan erdi.
Magar Shiring‘a bo‘ldi orzuyi,
Chiqarmoq xora ichra turfa jo‘yi.
Bu ish ustodin istar erdi ul hur
Ki, ta’rif etti ul mahzunni Shorur.
Rarivash dedikim, kelturgil oni,
Borib Shorur kelturdi ravoni.
Anga chun rardalar keynidin ul oy
Takallum birla bo‘ldi korfarmoy.
Unin oning eshitkach xasta Farhod,
Bo‘lub oshiq, chekib afg‘onu faryod.
Qaroru sabri itti, hushi ketti,
Anga yetti ishi oxirki yitti.
Va lekin sohiri Hindustoniy,
Yozarda bu malomat dostoni.
Chu torti xomasi tahriri ta’jil,
Bu ishga berdi ko‘p tag‘yiru tabdil.
Birar so‘zni agar aytib muvofiq,
Burung‘i nomag‘a qildi mutobiq.
Chu aslu gavharig‘a surdi xoma,
Bu yanglig‘ gavharoro qildi noma.
Kim ul nisbatda sultonlardin erdi,