Olishi, uning oqibatlari

Baliqchi, Novkent, Buloqboshi, Aravon, Koson, 

Maxram,  Sux,  Bobodarxon,  Xo’jant,  O’ratepa,  Andijon,  Namangan,  Turkiston,  Toshkent 

va 

boshqa  bekliklariga  bo’lingan.  Bekliklarning  yarmidan  ko’piga  xonning  o’g’illari  yoki  yakin 

qarindoshlari  hokimlik  qilganlar.  Bekliklardagi  mahalliy  hokimlar  o’zbeklarida  cheklanmagan 

huquqga  ega  edilar.  Beklar  hokim  yoki  parvonachi  deb  atalgan.  Qo’qon  xonligida  beklar 

begi

 

hisoblangan.  Toshkent 

begi  yoki  qush  begi

  ham  deyilgan  va  u  o’z  qo’li  ostidagi  yerlargan  to’liq 

hokim bo’lib, hatto horijiy davlatlar bilan diplamatik va iqtisodiy munosabatlar o’rnatish huquqiga 

ega bo’lgan  

Qo’qon  xonligidagi  hokimiyatni  boshqaruv  tartiblari  Buxoro  va  Xiva  xonliklaridagidan 

deyarli  farq  qilmagan.  Bu  yerda  ham  xon  cheklanmagan  huquqqa  ega  bo’lib,  o’zining  xohish-

irodasiga  ko’ra  ish  yuritgan.  Vazir  xondan  keyingi  ikkinchi  shaxs  hisoblanib,  muhim  masalalar 

bo’yicha hukmdor bilan kelishgan holda ish olib borgan. Oliy, o’rta va quyi ma’muriy boshqaruvda 

quyidagi  mansamblar  mavjud  edi: